Adı Gülperi idi... Annesi Peri, onun için pet şişelerin mavi kapaklarını topluyordu. Eğer 10 bin kapak toplayabilirse, belden aşağısı tutmayan minik kızına bir akülü tekerlekli sandalye alabilecekti.
Gülperi, o sımsıcak gülümsemesi ile haber bültenlerine, gazetelere konu oldu. Zeytin gözleriyle kameranın ta içine bakarak, "Akülü arabam olursa, ben de gezicem hep" deyince, tüm Türkiye seferber oldu. Millet kapak toplamak için yollara döküldü. Gülperi'nin yaşıtları, yaz sıcağında sokak sokak dolaşıp, kapak sayısını 10 bine tamamlamak için ter döktüler. Onlar hep beraber çabalarken, bir hayırsever çıktı, Gülperi'nin tutmayan ayaklarını yerden kesecek bir akülü tekerlekli sandalye bağışladı.
Gülperi yarın sandalyesini teslim alacak. Eminim, onu yarın haber bültenlerinde yine o pırıl pırıl gülümsemesi ile izleyip mutlu olacağız. Ekran başında hep beraber "İnsanlık ölmemiş be" deyip, içimizi soğutacağız...
Sokakta gördüğünüz mavi kapaklara tekme atmayın...
Bilin ki, onlardan 'Peri' yaratmak mümkün. Bu tecrübe de insanlıktan umudunu kesmiş, duyarsız kalplere 'kapak' olsun!