Minik Osman'ın büyümüş sesi, bizlere felsefe dersleri vermeye devam ediyor. Osman bu hafta da aynı hataları tekrarlayan babasının durumunu analiz ederken, derin cümleler kurdu.
Dedi ki, "Bazı insanların ayakları pergele benzer. Biri sivridir ve olduğu yere çakılıdır. Diğeriyle yürüdüklerini sanırlar. Ama kat ettikleri mesafe içi boş bir daireden ibarettir!" Vallahi güzel laf!
Bir güzel laf daha vardı. Berrin'in avukat arkadaşı, "Ben çarşıya çıkıyorum, vitrin yalamaya" dedi. Berrin şaşırdı: "Vitrin yalamaya mı? Ne demekmiş o?"
Arkadaşı açıkladı:
"Hani vitrinlerdeki güzel çantaları, ayakkabıları görürsün ama cebinde para olmadığı için sadece vitrin camını yalamakla yetinirsin, o işte..."
Öyle ya, o zamanlar herkesin cebinde üçer, beşer kredi kartı yok... Şimdi parası olan da alıyor, olmayan da... Ekstre gelince de hayat 'yalama' oluyor!