Bülent Ersoy'un programının ardından Show TV tarafından aynı gün ve saatte ekrana sürülen Kuzeyin Oğlu, pazar gecesi seyirciyle buluştu.
Volkan Konak, şov dünyasının genelinden ayrı tuttuğum, özel bir sempati beslediğim sanatçılardandır.
Geçen yıl Küçükkuyu limanında verdiği konseri eşim ile beraber bir teknenin güvertesinden mehtap eşliğinde izlediğimde, içimden 'İşte felekten gece çalmak bu olsa gerek' diye geçirmiştim.
Volkan Konak yine bildiğimiz gibiydi.
Şarkılarını ilginç hikayeler ve enfes şiirlerle süsleyip ortaya gerçek bir 'şov' programı çıkardı. İzleyiciyi yüreğinden kavrayıp duygu girdabına soktu. Konserlerini neredeyse hiç kaçırmadığım için anlattıklarının tamamına yakınını zaten biliyordum. Ama sihir bu ya, hiç sıkılmadım.
Ertesi gün reytinglere baktım. Tanıtımı yeterince yapılmayan ilk program için hiç de fena değildi. (Total'de 25'inci, AB grubunda 13'üncü oldu. Bülent Ersoy Show, son programında Total'de 23'üncü, AB'de 16'ncı olmuştu) Ayrıca özel konuk ağırlamaya, garip atraksiyonlara da ihtiyaç duymamıştı. Oturmak için kendine 'taht' değil, 'bank' seçmesi de önemli bir farka işaret ediyordu.
Aslında Bülent Ersoy ile Volkan Konak'ı karşılaştırmak, elma ile armudu toplamaya kalkmakla eşdeğer bir fuzuli çabadır.
Peki bu reytingler, programı kurtarır mı?
Bilemem ama iyi bildiğim bir şey var: Volkan Konak'ın televizyon programları, kara trenin lokomotifi gibi; ilerledikçe istim tutar.
Geldik son söze...
Gönül ne saray ister, ne malikane...
Gönül Konak ister, reyting bahane...