Bodrum benim için istanbul'da yapamadığım şeyleri yapmak demektir. Denizde değil evde olmayı severim. Bir sürü takıntım vardır bu konuda. Örneğin mutlaka pazara gidip alışveriş yapmalıyım. Bodrum'da olmanın en keyifli yanı sabah sabah Gündoğan pazarına gitmektir. Şahanedir orası... Hatta keman çalan yaşlı bir amcası bile vardır. Geçen hafta sabahın erken saatinde pazarın içine doğru ilerlerken bir de ne göreyim? Özlem Tekin boynuna çantasını asmış, elinde de pazar arabası, alışverişini yapmış evine dönüyor. Keşke fotoğraf makinem yanımda olsaydı. Onun bu görüntüsü bana kendi tercihlerinin peşinden giden insanların ne kadar hafiflediğini bir kez daha gösterdi. Evet, pazar çantası ağır olabilir ama onu taşımanın insana getirdiği hafifliği bir düşünsenize. Bir kere özgürsünüz. Kasılma derdiniz yok. 'Ay bugün ne giyeceğim' diye düşünümüyorsunuz. Sabah uyandığınızda "Bugün kimle didişmeliyim" diye plan yapmıyorsunuz. Başka hayatlara çok da takılmadan, kendinizle, kendiniz gibi yaşıyorsunuz. Sanal alemlere takılıp uçmuyorsunuz. Bahçenizde domates, biber yetiştirip hayatın kokusunu ciğerlerinize çekiyorsunuz. Her türlü detokstan daha arındırıcı değil mi? Bu arada; Özlem Tekin müzisyen eşi Cem Öcal ile Bodrum'da yaşıyor ve işleri oldukça İstanbul'a geliyor.