Yok, görüntü olarak demedim. O henüz kofana kıvamı. Benim ayılığım, insanlardan git gide daha çok korkmamdan geliyor.
Mevzuya da şurdan uyandım; Artvinliler yerleşim alanlarını işgal ettikleri ayılara bir de utanmadan savaş açmışlar.
Ayıcıkların hem yaşam alanlarını yok etmişler, hem de hayvanlar aç kalıp arı kovanlarına, meyve bahçelerine falan girişince onları teker teker öldürmeye, adeta köklerini kurutmaya ant içmişler.

CEMAL GÜLAS'A SIĞINIRIM
Sonunda iş işten geçmeden, aklıselim bilim insanları "Bu olaya bir el atalım" demiş.
Araştırma sonucunu açıklarken de 'insan-ayı çatışması'nın çözüm bekleyen bir sorun olduğunu ve ayıların en çok korktuğu şeyin, insanlarla karşılaşmak olduğunu söylemişler.
İşte ben de o yüzden diyorum ki:
Doğaya olan düşkünlüğümü, aşkımı, büyük şehirlerde sadece ihtiyaç halinde bulunmak dışında son bir yıldır o kaosa karmaşaya artık katlanamadığımı, yine son bir yılda çevremdeki her an ısırmaya hazır, kötü enerjili, kötü kalpli insan kalabalığını ciddi anlamda tıraşladığımı falan düşünürsek...
Ve artık sadece özgürce gezmek, doğayla iç içe olmak istediğimi, insanların şerrinden de çok korktuğumu göz önüne alırsak...
Evet, göğsümü gere gere söylüyorum: Ben bir ayıyım!
Çok kafam bozulursa da, gün gelir Cemal Gülas'ın yanına sığınırım.