BDP destekli bağımsız adaylar, beklentileri aşan seçim başarısı ile dikkatleri üzerinde toplamayı başardı. 36 vekilin seçilme süreci iki yönüyle irdelenebilir.
1- Altyapı kurgusu
2- Siyasal etkisi
Hemen belirtelim, 12 Haziran 2011 Seçimi'nin, altyapı planlaması Ekim 2009'daki DTP Kongresi'ne kadar uzanıyor. O tarihte alınan kararların bugün hayata geçirildiği anlaşılıyor. Yakından izlediğim o kongrede şu hususların altı çizilmişti:
1- Sol blok oluşturulacak. Ki bu platform kuruldu.
2- Doğu ve Güneydoğu dışında da varlık gösterilecek. Ki Mersin ve Adana'da istenen sonuç alındı. Şimdi hedefte Ankara, İzmir, Manisa, Kırşehir, Konya var.
3- Yüzde 10'luk seçim barajı anlamsız hale getirilecek. Ki bu da gösterildi.
Ve kritik konu "Yeni Anayasa." 1.5 yıl önce yazılan senaryodaki talepler öyle yenilir yutulur cinsten değil.
- Türkiye Cumhuriyeti, farklı kimlik ve kültürlerden oluşan ayrılmaz bir bütündür.
- Türkiye Cumhuriyeti'nin resmi dili Türkçe'dir. Herkes, kamusal ve özel işlemlerde resmi dilin yanı sıra kendi anadilini kullanma hakkına sahiptir.
-Merkezi yönetimin görev ve sorumluluğunda olan dışişleri, maliye, savunma ve adalet dışındaki hizmetler bölge meclisleri eliyle yürütülür.
Madalyonun diğer yüzünde ise Kürt etnik kimliğine mal edilen oy sayısı var. YSK verilerine dayalı analiz şunu gösteriyor:
2002'de DEHAP 1.9 milyon (yüzde 6.2) oy almış.
2007'de DTP çizgisindeki bağımsızların aldığı oy ise 1.6 milyon (yüzde 5.2) civarında.
2011'de oy sayısı 2.6 milyona (yüzde 6.5) ulaşmış. Burada AK Parti'den kayan oyları, sol blokun çekim gücünü ve genç seçmeni dikkate almak gerekiyor.
Buna göre, BDP sanıldığı kadar "sayısal patlama yapmış değil." Ancak "siyasal patlama"yı kimse gözden kaçırmamalı. Bundan sonra silahı yedekte tutan daha siyasal tavır gelişebilir. O tavır, sivil kisve giydirilmiş sokak provaları ile desteklenebilir. Bu yeni durum; devletin, siyasi partilerin ve sade vatandaşın eski düşünce sistematiği ile olayları okumasının mümkün olmadığına işaret ediyor.