Kıvanç Tatlıtuğ sıradan bir ünlü değil. Kılını bile kıpırdatmadan cümle âlemin seni tanıması bu kadar kolayken şimdi bana "Sıradan ünlü diye bi'şey var mı?" sorusunu sormayacağınızı ümit ediyorum.
Kıvanç Tatlıtuğ bildiğiniz 'çok ünlü', 'en ünlü', 'en arzulanan ünlü erkek.' Acayip bi'şey. İnsan değil, uzaylı gibi.
Yüz kere sorsalar yüz kere aynı cevabı veririm. Türkiye'nin en yakışıklı erkeği o. Hatta Türkiye'nin değil, dünyanın. Bir de üstüne yetenekli, bir de üstüne iyi oyuncu.
Hal böyleyken Kıvanç Tatlıtuğ olmak çok zordur tabii. Disiplin, çalışma, azim, sabır, tahammül, teşekkür, sükûnet, güleryüz gibi özellikleri taşımak ve tüm bunları marifetle 7/24 harmanlamak gerekir.
Herkes sizden bi'şey ister, herkes size bakar, herkes sizi süzer, herkes sizi konuşur. Yüzde yüz güvenecek birilerini bulmak güçtür.
Geçen gün sevgilisiyle sahilde yürürken iki kişi cep telefonlarıyla izin almadan fotoğraflarını çekince "Ne çekiyorsun ulan, izin aldın mı?" çıkışıyla pek sinirlenmiş Kıvanç.
Karşıdan gelen "Ne olacak, iki kare çektik işte", aç parantez; 'sen kafesteki maymunsun, çekerim, çekmem sana mı sorucam' kapa parantez, cevabıyla da tümden delirmiş tabii.
Kıvanç haksız mı? Bence haklı. Ünlülere yapılan; 'her şeyin bedeli var, güzelliğinin de, bir gün gelir ödenir, öde Firuze' tavrını sevmiyorum ben. İntikamcı ve zalim buluyorum.
Belki o uzaktan paparazzi gibi fotoğraflarını çekmeye kalkan kişiler, Kıvanç'ın yanına gidip "Sizi çok seviyoruz, fotoğraf çektirebilir miyiz?" diye sorsalar, Kıvanç taciz edilmiş gibi hissetmeyecek, seve seve poz verecekti.
Belki Kıvanç da yoruldu, tahammülü yerlere indi. İnsanlık hali. Ünlüleri sevdiğimiz kadar onlara saygı da duymayı öğrenmeliyiz sanki. Hani sana yapılmasını istemediğin şeyi başkalarına yapma şekli.