BANA gelen özel mektupların hiç değilse bir bölümü yayınlayıp yayınlamamakta hep kararsız kalmışımdır. Bora'nın yazdıkları da "Özel" aslında..
Ama sadece aslında.. Yoksa..
Okuyun bakalım..


Hıncal Ağabey,
Sizinle son olarak 1970 yılının bir mayıs akşamında, o zaman Milliyet gazetesinin düzenlediği "Liselerarası Müzik Yarışması"nın finallerinde, konuşmuştuk, ve size en son, o zaman "Hıncal ağabey" demiştim!
Siz o zaman Modern Folk Üçlüsü'nün meneceri idiniz ve ben Galatasaray Lisesinin gitarist şantörü!!
Biz, sözleri ve müziği bana ait olan "Çığlık Öykü" parçasına Doğan Canku'nun, 10 üzerinden 2.5 (yazı ile ikibuçuk!!) vermesiyle, ve sadece 0.5 puan farkı ile dereceye girememiştik, kuliste ben hevesim, inancımın ve hülyalarımın yıkımıyla bir kenarda göz yaşlarımı tutamazken yanıma geldiniz ve alnımdan öperek, benim müzik yaşamımı bitiren o gecede, yüreğime işleyen ve bugün bile hala nedenini bilmediğim bir gururla hatırladığım sözcüklerinizi yazdınız yaşamımın bir bölümüne...
Bugün Fransa'da oturuyorum, 55 yaşındayım ve müzikle sadece nostaljik gitar tıngırdatması çerçevesinde uğraşıyorum.
Bir de kardeşim Türkiye'nin herhalde en iyi rock gitarcısı Gür Akad'ın, müziğiyle ayakta-hayatta!! kalabilme mücadelesinin çaresiz tanığı olarak ve nerdeyse sadece bir paket sigara parasına çalmasının içimde uyandırdığı isyanların cenderesinde yaşıyorum müziği..
Ve aklıma hep o akşam söylediğiniz şu söz geliyor. "Üzülme Bora, yaptığın müziğin, verdiğin mesajın değeri puanlar ile ölçülemeyecek kadar yukarlarda bir yerde!."
Teşekkür ederim Hıncal ağabey!..