İbn Bedrân lakabıyla da tanınır. Şam yakınlarındaki Dûme'de doğdu, Şam'da yaşadı. Dedesinden, Selîm el-Attâr, Tantâvî ve Alâeddin Âbidin gibi tanınmış âlimlerden ders aldı. Emîr Abdülkādir el-Cezâirî ile de yakın ilişki içinde bulundu. Şam vilâyetinin matbaa ve gazetesinde musahhih ve muharrir olarak görev yaptı. Dinî ilimlerin yanı sıra edebiyata ve pozitif ilimlere de ilgi duyan Abdülkādir Bedrân, gerek biyografi ve bibliyografya alanında, gerekse tarihî eserler konusunda geniş mâlûmata sahipti. Şam'da Emeviyye Camii ile Abdullah Paşa el-Azm Medresesi'nde müderrislik ve Hanbelî mezhebini temsil etmek üzere müftülük yaptı. Bu sırada birçok talebe yetiştirdi; talebeleri arasında el-Alâm müellifi Ziriklî de bulunmaktadır. Ömrünün son günlerinde felç geçirerek 15 Eylül 1927'de Şam'da vefat etti.
Eserleri. 1. Tehzîbü Târîhi İbn Asâkir. İbn Asâkir'in Târîḫu medîneti Dımaşḳ adlı eserini, tekrarlara ve senedlere yer vermeden on üç cilt halinde yeniden düzenlemiştir. Kendisi ancak ilk beş cildi neşredebilmiş (Dımaşk 1329-1332), daha sonra Ahmed Ubeyd altıncı ve yedinci ciltleri yayımlayarak (Dımaşk 1349, 1351) eseri "ayn" harfine kadar getirmiştir. Diğer altı cilt Dârü'l-kütübi'z-Zâhiriyye'de yazma halinde bulunmaktadır. 2. Nüzhetü'l-hâtıri'l-âtır. İbn Kudâme'nin fıkıh usulüne dair Ravzatü'n-nâzır adlı eserinin şerhi olup basılmıştır (Kahire 1342, I-II). 3. el-Medhal ilâ mezhebi'l-İmâm Ahmed. Bu eserde Ahmed b. Hanbel'in akaidle ilgili görüşleri, Hanbelî mezhebinin dayandığı esaslar ve mezhebin temel kaynakları hakkında geniş bilgi verilmiştir. 4. Münâdemetü'l-atlâl ve müsâmeretü'l-hayâl. Zübeyr eş-Şâviş tarafından neşredilmiştir (Dımaşk 1379). 5. el-Kevâkibü'd-dürriyye (Dımaşk 1339/1921). Abdurrahman Paşa ve Ziriklî ailesine dair bir risâledir.
Abdülkādir Bedrân'ın bu basılmış eserlerinden başka diğer başlıca eserleri de şunlardır: Mevridü'l-efhâm min selsebîli Umdeti'l-ahkâm; Hâşiye alâ Şerhi'l-Müntehâ; el-Ukudü'd-dürriyye fi'l-fetâva'l-kevniyye; Şerhu Sülâsiyyâti Müsnedi'l-İmâm Ahmed; Şerhu'l-Erbaîne hadîsen; Şerhu'n-Nûniyye (İbn Kayyim'in eserine yapılan şerhtir); Hâşiye alâ Şerhi'z-Zâd; Hâşiye alâ Ahsari'l-muhtasarât; Talîk alâ Muhtasari'l-İfâdât; Îzâhu'l-meâlim min Şerhi'l-Elfiyye li İbni'n-Nâzım; Telhîsü'l-Ferâidi's-seniyye fi'l-fevâidi'n-nahviyye; Şerhu'l-Kâfî fi'l-arûz ve'l-kavâfî; Telhîsü'd-Dâris fi'l-medâris; Tesliyetü'l-keîb an zikrâ habîb (şiirlerini topladığı divanı); el-Âsârü'd-Dımaşkıyye ve'l-meâhidü'l-ilmiyye. Ayrıca tamamlanmamış Ṭabaḳātü'l-Ḥanâbile ile Şerḥu Süneni'n-Nesâʾî adlı eserleri de vardır.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi