Fas'ta doğdu. Başta Hicaz bölgesi olmak üzere çeşitli ilim ve kültür merkezlerini dolaşarak tahsilini tamamladı. Hocaları arasında Abdülkādir el-Fâsî'nin iki oğlu Muhammed ve Abdurrahman ile İbnü'l-Hâc Ahmed b. Arabî de bulunmaktadır. Daha sonra ülkesine dönerek Karaviyyîn Medresesi'nde hocalık yapmaya başladı. Sahîh-i Buhârî derslerinin yanı sıra Arap dili ve edebiyatına duyduğu yakın ilgi sebebiyle Muhtasaru Halîl adlı eseri her yıl okuturdu. Memleketinde çıkan siyasî kargaşa sebebiyle 1150 (1737) yılında Tıtvân'a gitti. Burada altı yıl boyunca tefsir, hadis ve gramer dersleri verdi. Sonra tekrar Fas'a döndü. 16 Zilkade 1163'te (17 Ekim 1750) hayli ileri bir yaşta iken Fas'ta vefat etti.
Eserleri. 1. Meʿâni'l-vefâʾ bi-meʿâni'l-İktifâʾ. Kelâî'nin (ö. 634/1237) el-İktifâʾ fî megāzî Resûlillâh ve's-selâseti'l-hulefâʾ adlı kitabının şerhi olup bu eseri hocası Muhammed b. Abdülkādir el-Fâsî'nin isteği üzerine yazmaya başlamış, ancak tamamlamaya ömrü kâfi gelmemiştir. Eserin altı cilt olduğu kaydedilmektedir. 2. Kitâb fî fezâʾili'l-Haremeyn. Haccın önemi ve ifa şekli ile Mekke ve Medine'nin sınırları gibi konulardan bahsetmekte, ayrıca hacda birbirleriyle karşılaşan İslâm âlimlerinden söz etmektedir.
Bennânî'nin bunlardan başka el-Ecvibetü'l-Bennâniyye ʿani'l-esʾileti'l-Mısrıyye, Şerhu'l-Hizbi'l-kebîr, Şerhu Lâmiyyeti'z-Zekkāk (ahkâma dair), İhtisâru Şerhi'ş-Şifâʾ ile hocası İbnü'l-Hâc hakkında kaleme aldığı Fehrese adlı eserleri vardır. Yarım kalmış bazı çalışmalarının bulunduğu da kaynaklarda zikredilmektedir.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi