1029 Şâbanında (Temmuz 1620) San'a'nın batısındaki Ehnûm'un (Ühnûm) Şebat beldesinde doğdu. Nesebinin Hz. Ömer'e ulaştığı söylenir (Şevkânî, I, 59). İlk öğreniminden sonra San'a, Şehâre, Sa'de, Taiz, Ebb ve Harce'de İmam Müeyyed-Billâh Muhammed b. Kāsım, İbrâhim b. Muhammed el-Müeyyedî, İzzeddin İbn Düreyb, Muhammed b. Hasan b. Kāsım, Kādî Ahmed b. Sa'deddin el-Mestûrî ve Kādî İbrâhim b. Yahyâ es-Sühûlî gibi Zeydî, Mâlikî ve Şâfiî âlimlerinden hadis ve fıkıh tahsil etti. Kısa zamanda şöhreti Yemen'de yayıldı ve İmam Mütevekkil-Alellah İsmâil b. Kāsım tarafından San'a hatipliğiyle kadılık ve resmî yazışmaları yürütmekle görevlendirildi. Bu vazifesi imamın ölümüne kadar (1677) devam etti. Öğretim faaliyetleri ve yetiştirdiği öğrenciler hakkında kaynaklarda bilgi bulunmayan, asıl ihtisas alanı hadis ve fıkıh olmakla birlikte daha çok tarih, tabakat ve dil konularındaki çalışmalarıyla ün kazanan İbn Ebü'r-Ricâl 5 veya 6 Rebîülevvel 1092 (25 yahut 26 Mart 1681) tarihinde San'a'da vefat etti ve Ravza denilen yerde defnedildi (Kehhâle, V, 11, müellif burada İbn Ebü'r-Ricâl Ahmed ile babası Sâlih'i birbirine karıştırmıştır). İbn Ebü'r-Ricâl, edip ve âlim bir şahsiyet olan torunu Ahmed b. Ali'den (ö. 1191/1777) ayrılması için Âl-i Ebü'r-Ricâl arasında "el-Kebîr" diye de anılmıştır.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi