Ben Nilgün'ü (Belgün) niye severim, hem de çok severim?.
Sadece müthiş bir tiyatro oyuncusu, komedyen olduğu için değil.. İnsanlığı 1 numaradır, ondan..
Dün gene sabah kahvemi içerken gazetemi okuyorum..
Nilgün'ün resmi. Yanında kızı, damadı, torunu.. Hepsi minnacık torun dahil nasıl gülerek poz vermişler, bizim arkadaşa, bir Nişantaşı restoranında..
Hani flaşlar patlayınca kaçacak delik arar, suratını bulursa onunla örtmeye çalışır, en beteri, en rezili birlikte olduğu insanı oracıkta piç gibi bırakıp kaçar, adet öyle ya..
"Resim çektirmez havası verirsem, resmimin girmesini garantilerim, haberim mutlak yayınlanır", onu da çok iyi bilir ya..
Nilgün onlardan değil..
Flaşlar patlayınca tüm aile dönüp poz vermişler, paparazzilere..
Çünkü onlar insan..
Onlar, o foto muhabirlerinin görev yaptıklarını da biliyorlar.
Onlar orda ayıp bir şey değil, herkese örnek bir "Aile Saadeti Tablosu" çizdiklerini de biliyorlar.
O zaman hadi neşeyle objektife bakalım..
Yaşa Nilgün!.