Bir gazetenin kapanması, bir meslektaşımın işsiz kalması kadar beni üzen şey yoktur.. İstanbul'a geldiğim 1981 yılına dek, Ankara'da geçen çeyrek asırlık meslek hayatımda çok gazetem kapandı, çok kovuldum, çok işsiz kaldım, yani çok damdan düştüm, iyi bilirim..
En büyük gazeteler kapanıyor..
En büyük gazetelerde tasfiyeler yapılıyor?.
Neden?.
Eskiden olsa mesele yoktu. Ordan çıkar, çok geçmeden ötekine gidersin.
Ama şimdi gidecek yer de pek yok ufukta.. Yeni gazete çıkmıyor. Eskiler de küçülüyor genelde..
Mehmet Yılmaz kardeşimin haberini aldım dün.. Hürriyet'te hafta sonları tadına doyulmaz duygu yazıları yazıyordu. İnternete girin birini okuyun. Göreceksiniz..
Erkekçe'yi çıkarırken yardımcımdı.
İki sene, Ali, Mehmet, ben ayni evi paylaştık.. "Kardeşim" lafın gelişi değil, yani..
Müthiş de üretken adamdı..
Dört gazete çıkardı.. Önce Spor ve Radikal.. Sonra Posta ve Fanatik..
Son ikisi hâlâ "Doğan/ Demirören Gurubu"nun en çok satan gazeteleri..
Bizim gurupta Aktüel, Doğan'da Tempo gibi iki muhteşem haber dergisi çıkardı ki, benzerleri hâlâ yok..
Gene iki gurupta her konuda çıkardığı dergilerin sayısını ben unuttum.. 30'un üzerinde.. Yani kaç yüz meslektaşımıza hem de iyi ücretlerle iş imkânı kazandırdı. Doğan gurubuna en çok parayı ve itibarı kazandıran adamdı..
Onu bile kapıya koydularsa, anlayın ötesini..