Attila İlhan'ı önce şiirleriyle tanımıştım. Biz gençliğimizi romantik çağlarda yaşadık. Kız arkadaşlarımızın kulaklarına şiirler fısıldardık, sessizce..
Attila İlhan baş şairlerimizdendi.
Her kitabını çıktığı gün alır, sonra dizeler seçer, ezberlerdik..
Sonra, önce babamın, sonra benim yakın dostum olan Ahmet Küflü sayesinde tanıştım Kaptan'la.. Küflü Bilgi Kitapevi'nin sahibi, Kaptan da editörüydü.
Boş vakitlerimde giderdim.
Oturur, sohbet ederdik..
Sonra sohbet yerimiz, Atatürk Bulvarı'nda Kavaklıdere'ye doğru bir pastane vardı. Oraya taşındı.
Kaptan tüm öğleden sonraları orda, kendisine ayrılmış masada geçirir, orda çalışır, bizim gibi uğrayan dostlarıyla sohbet ederdi.
Sonra ikimiz de İstanbul'a taşındık.
Buluşma yerimiz bu defa Elmadağ'daki Divan Pastanesi oldu. Orda da özel masası vardı gene Kaptan'ın. Ne doyulmaz sohbetler ettik.
Sohbet, lafın gelişi.. O benzersiz anıları, harika kültürü ile ağzından bal akıtıp konuşur, ben dinlerdim..
Bir gün bu muhteşem beyni, bizim Erkekçe dergisine ekleme fikrine kapıldım..
"Yayın kurulumuza gir.
Toplantılarımıza gel, bize akıl ver" dedim. Kabul etti..
Sayesinde ne dergiler çıkardık..
Kaptan'la bu kadar yakın olmak, nerdeyse bir ömür kadar zamanı birlikte yaşamak, en büyük talihlerimden, mutluluklarımdan, hepsinden önemlisi gururlarımdan biridir.
Hey Koca Kaptan!. Yukarda gene bir pastanede, özel masanda dostlarınla, mesela Küflü'yle, babamla buluşuyor olmalısın..
Eh!.. Yakındır.. Ben de uğramaya başlarım yeniden..
Kaldığımız yerden devam ederiz.. Çok sevdiğim kızkardeşin Çolpan'a da sevgi ve özlemlerimi ilet.. Sadri'ye de..