Geçen hafta başı, Haliç Kongre Merkezi'nde ilginç bir akşam geçirdim. Turist Rehberleri Birliği (TUREB) ve İstanbul Rehber Odası (IRO), her yıl kutlanan Dünya Rehberler Günü vesilesiyle bu yıl 50. ve 25. yılını kutlayan rehberlere birer plaket verdi. Ben farkında bile değildim: 1961 yılında diplomamı aldığıma göre, tam 50 yıl olmuş. En azından son 20 yılda bu işle hiç ilişkim kalmadığından, beni aramaları sürpiz oldu. Sağolsunlar, düşünmüşler. 50. yılını kutlayanlardan katılım çok azdı. Aramızdan ayrılan çok kişi olmuştu elbette, ama aslında çoğuna ulaşılamamıştı. Sadece altı-yedi kişi gelip plaketini alabildi. Onca yıl sonra, bir zamanlar İstanbul ve Anadolu yollarında değişik grupların başında karşılaşıp durduğumuz arkadaşları görmek ilginç oldu. Hepimiz yaşlanmıştık elbette. Ama enerjiye, merak duygusuna ve bilgi paylaşımına dayalı bir meslek olan rehberliğin bizleri görece olarak genç tuttuğu da belki söylenebilirdi. Yemekte bakanımız Ertuğrul Günay ve TUREB'in başarılı başkanı Şerif Yenen'le birlikte oturup söyleştik. Kimi yerlerde çıkan haberlerin tersine, bakanın seçimlerden sonra işini bırakmaya hiç niyeti yok. Yemek boyu yanındaki dev iPad'ini kurcalayıp bizlere, çoğalan arkeolojik kazılardan artan otel yatırımlarına, müzelerin füze gibi yükselen gelirlerinden onarım projelerine müjdeler verip durdu. Öyle ki bir ara "Seçim havasına girmişsiniz galiba," diye espri yaptım. Özetle, bakan işini çok severek yapıyor ve ayrılmaya niyeti yok. Bu arada rehber örgütleriyle arası çok iyi ve çalışma koşullarını iyileştiren yasanın geçmesi için elinden geleni yapıyor. O gece, bizim zamanımızda 2-3 milyona çıkması hayal edilen yıllık turist sayısının geçen yıl tam 28.5 milyona çıktığını da öğrendik. Yıllarca iyi-kötü emek verdiğim bu alandaki büyük gelişmeyle mutlu oldum. Kuşkusuz daha yüksek sayılara da erişebiliriz. Yeter ki, çevremizdeki ülkelerin sorunları arasında bir yıldız gibi parlayan demokrasimize sahip çıkalım ve bu öncelikle bu büyük ayrıcalığın değerini hiç unutmayalım.