42 bin kişinin söylediği muhteşem bir milli marşın arkasından, penaltıdan golü yedik. Alpay 25. saniyede Frei'ın aşırtmak istediği topu tokatladı. Yardımcı hakem hemen kararı verdi, hakem uyguladı. Şok olmuştuk. "Maçı üç farklı nasıl kazanırız" diye düşünürken, Frei'ın ters köşeye giden vuruşu ile midemize düğüm gibi oturdu. Sonrasında baskı kurmak için top gezdirmeye başladık. Bu kez akıllı oynuyor, garanti paslarla topun bizde kalmasını istiyorduk. 1-0 mağluptuk, dört gol atmamız gerekiyordu. Tribünler sahaya uydu. Onlar inandı, seyredenler katıldı. Islık fırtınasında gelmeye başladık. Kanatlardan akıyorduk. İlk golü faulden bulduk. Emre'nin arka direğe ortasında Tuncay kafayı çaktı. 24. dakikada umutla dolduk. 38'de ise Ergün'ün süzülen topunu bu kez Hakan Şükür müthiş bir takiple kaleye gönderdi, Tuncay çizgide tamamladı. "Böyle oynasınlar, canımızı yesinler" diyor, soyunma odasından yine iki gol atmak zorunda olarak dönecek oyuncularımıza 'kuvvet' diliyorduk. Bizi fazla bekletmediler. 52'de Serhat'ı düşürdüler. Necati penaltıda kaleciyi avladı. Almanya'ya gitmemiz için gereken tek gol için 38 dakikamız vardı. Sakindik, tempoyu düşürdük. Oyunu kenarlara açmaya başladık. Uzun toplarda defansın arkasından Hakan'ı kaçırmayı deniyorduk. İsviçre de hatalarımızın peşine düşmüştü.
TOLGA'DAN GOL PASI
Frei iki kez gole çok yaklaştı. Birinde Volkan'ın hatalı çıkışında Streller boş kaleyi göremedi. Defansın arkasına sızıyorduk. Belçikalı hakem maç içinde verdiği iki penaltıyı yeterli görmüş bir türlü üçüncüsünün kararını veremiyordu. Fatih Hoca, 81'de Fatih'i ve 82'de Yıldıray'ı oyuna sürdü. Artık tek düşüncemiz vardı. Ama 84'te Tolga'nın ters vuruşu Streller'e gol pası oldu. Bitime altı dakika kala nefesimiz tükendi. 89'da Tuncay farkı yeniden ikiye çıkardı. 4 dakikalık uzatma kaldırıldığında mucizenin peşine düşmüştük. Ama olmadı...
