İsviçre ile oynayacağımız playoff karşılaşması öncesinde UEFA, 2012 organizasyonuna Türkiye'yi aday olmaktan çıkardı.
Çok tepki gösterdik.
Ancak UEFA, futbolun tekrar yükselen trend olmasını isterken, artık futbol ülkelerinin de bu sorumluluğun altına girmesi için atılım yapmak istiyor. Son Avrupa Şampiyonası'nda Yunanistan'ın ipi göğüslemesi ile büyük futbol ülkelerinde heyecan azaldı.
Büyük derken sadece transferleri ve dünyaca ünlü oyuncuları ile değil, bütçelerin de maksimuma yükseldiği alanları işaret etmek istiyoruz.
Bu yüzden ibre İtalya'ya döndü. Öyle bir oylama yapıldı ki, Türkiye'nin rakip olma şansı bile kalmadı. Adaylara baktığınızda, zaten şampiyonanın hangi ülkeye gittiğini anlıyorsunuz.
Bu anlayış doğru mu, yanlış mı tartışılır. Ancak Türkiye'nin kendi evinde yapılacak bir mücadelede 1 numaralı favori olması kaçınılmazdı. İngiltere, Almanya, İspanya, İtalya gibi futbol devi ülkeler harcadıkları onca zaman, mesai ve paraya rağmen böyle bir riski göze almak istemediler.
Gerçekçi olursak, bu ülkelerin futbol yatırımı ile bizim yaptığımız yatırım arasındaki dağlar kadar fark da ortada.
Avrupa'da futbol heyecanının tekrar eski yerine, zirveye oturması, futbol ülkelerinin başarısıyla doğru orantılı. Çocuklar kendi kahramanları ile bilgisayarlarının başından tekrar futbol sahalarına dönme kararı verecekler. Ya da öyle umuluyor.
Türkiye'yi "saf dışı" bırakan kararın arkasında lobiler kadar, Avrupa futbolunu yönetenlerin "gelecek kaygısı" da yatıyordu. Büyük futbol ülkesi değil, ama büyük futbolcular ülkesi olanlara, "Siz biraz daha bekleyin" deniyor. Futbol ekonomisi gücünü ve yıldızlarını kaybederken, yeniden diriliş ve büyük ekonomilerin tekrar sahalara dönmesi için, Türkiye'yi ilk üçe bile sokmadılar.
Bu yüzden üzülmek yersiz. Elbette kızacağız. Ama kendi ekonomimizi ve gücümüzü önümüzdeki altı yıllık sürede büyütmek için çalışmalıyız.