Fenerbahçe Kulüpler Birliği'nin son toplantısına katılmadığında eleştirdik. Kulübün resmi sitesinden yapılan açıklamada gözümüzden kaçan bir ayrıntı bunun temel nedeniydi. Eleştirinin kaynağı, mazeretin "Kulüpler Birliği'nin çözüm üreteceğine inanmıyoruz" cümlesiyle kafamıza kazınmasıydı.
Ama hata yaptık.
Fenerbahçe'nin stratejisi de bu noktada başladı zaten.
Ulusoy Federasyonu'nun seçime gidip gitmemesinin tartışılacağı toplantıda, bu konudaki en sert muhalifin (Fenerbahçe) olması gerekirdi diye düşünüyorduk. Fenerbahçeli yöneticiler en azından toplantının başında fikirlerini belirtir, sonrasında yerlerini terk edip, o birliğin bir üyesi olduklarını kanıtlamakla birlikte, kafalarındaki düşüncenin bu toplantıda gerçekleşme inancında olmadıklarını gösterebilirlerdi.
Fakat Fenerbahçe toplantıya katılmadı. Açıklamalarında ise Kulüpler Birliği'nin bu konudaki tek karar unsuru olmadığını, diğer unsurlar ile birlikte hareket edip, toplu konsensus oluşturmak üzere liderlik yapması gerektiği satır aralarından tekrar önümüze geldi.
O zaman duruş önem kazandı.
Neden?...
Çünkü toplantıdan sonra olan her gelişme Fenerbahçe adına pozitif geçti. Öncelikle Fenerbahçe Kulübü bu kararın kendisinden kaynaklanmamasını sağladı.
Bilineceği üzere, sportif yatırımlarından sonuç alamayan yöneticiler baş mazeret noktası, Fenerbahçe'nin başarılarını dış mihraklara bağlamaktı.
Fenerbahçe Yönetimi bu tartışmanın içinden sadece kendi görüşüyle sıyrılarak, yeni yönetimin mimarı olmadı. Dolayısı ile başarısını saflaştırarak, "İstedikleri gibi yönetim getirip, kendilerini şampiyon yapıyorlar" etiketinden kurtuldu.
Kararın sorumluluğu Kulüpler Birliği Başkanı olarak Özhan Canaydın'ın omuzlarına bindi. Ulusoy yönetiminden Fenerbahçe şikayetçiydi. Galatasaray'ın böyle bir zeminde ezeli rakibi ile aynı kulvara geçmesi sağlandı. İlk bakışta "ayrı gezegen" yorumu içine kattığımız bu tavırın, aslında görünmez olarak tamamiyle Dünya'da gerçekleştiğini gördük.
Demek ki; analiz yeteneğimizi geliştirmemiz gerekiyor.