Buyurun size söylemekten bıkmadığımız bir bayram klişesi... "Ahhh, ah, bizim zamanımızda..." diye başlayan, eski bayramlara özlemle noktalanan cümleleri kurmak, hepimize iyi geliyor sanırım.
Böylece memnun olmadığımız bugünü, dünün güzel anılarıyla yıkayıp durulamaya çalışıyoruz.
Ben de bugün eski bayram programlarını özleyeceğim müsaadenizle...
O zamanlar programlar sadece reyting ve reklam almak için yapılmazdı. "Bayramda nasıl olsa reklam verilmiyor, niye 600 bin liraya mâl olan dizimi ekrana süreyim ki?" diyen yoktu. Tam tersi, bayram ekranı için günler öncesinden hazırlıklar yapılır, en güzel, en eğlenceli programı seyirciye sunmak için yarış edilirdi. O zamanlar şarkıcılar güneydeki otellere gitmek yerine şarkılarını televizyonda milyonlara söylemeyi tercih ederlerdi. Bayramda ekrana çıkacağım diye Paris'e gidip en pahalı elbiseleri alırlardı.
Komedyenler en güzel parodilerini, skeçlerini bayram ekranına saklardı. Ağzından bal damlayan Bal Mahmut'un bayram sohbetlerini dört gözle beklerdik. Ya şimdi?
Memleketin en hoşsohbet adamları Aydın Boysan ve Hakkı Devrim'i bayramlarda sadece reklamlarda izleyebiliyoruz.
Tadımlık niyetine...
Reyting icat edilince bayramların da tadı kaçtı. Şimdi her şey hesap kitap oldu. Maliyeti kurtarmıyorsa çek diziyi, programı ekrandan. Milletin bayramda da tek eğlencesi televizyonmuş, kimin umurunda?