YIL: 2012... Teknoloji öyle gelişmiş ki, havada uçan arabalarımızla dolaşmamıza çeyrek var. Ama gelin görün ki, Oscar ödüllerini toplayan sessiz ve renksiz bir film...
İçine fazla teknoloji giren filmleri oldum olası sevememişimdir. Çünkü teknolojinin, 'sinema sanatını' öldürmesinden kaygı duyarım.
Masalları, teknoloji kullanarak 'canlandırmanın' sinema değil, 'animasyon sanatı' olarak adlandırılmasından yanayım.
Zira teknoloji aşırı kullanıldığında, sinemayı sinema yapan tüm yetenekleri, tüm farkları ve yaratıcılığı eşit seviyeye indirgiyor. İşin büyük bölümünü bilgisayarlar hallettiği için oyunculuğun da, yönetmenlik yeteneğinin de fazlaca bir önemi kalmıyor.
İşte bu nedenledir ki, sessiz ve renksiz Artist filminin Oscar'ları toplamasını, 'sinemanın teknolojiye başkaldırısı' olarak yorumluyorum. Bir de bu karşı koyuşu, 'kafamızı dinleme ihtiyacının' tepe noktası olarak görüyorum.
Öyle ya; televizyon, radyo, video, sosyal medya, cep telefonu ile kuşatılmış bu dünyada hangimiz zaman zaman kendimizi bir ormana hapsedip sadece kuş sesi dinlemek istemiyoruz ki? Kuş sesinden de vazgeçtim, insan kendi kendini bile dinleyemez oldu!
Durup, soluklanıp şöyle bir geriye doğru bakacak zamanı bile bulamıyoruz.
Artist, bu yönüyle hayattan alınmış bir mola, yeni çağın kakofonisine bir kulak tıkacı gibi...