Geçen haftanın içimi paralayan bir haberi var ki, söz etmeden olmaz... Genç bir kadın defalarca kocası tarafından dövülmüş, sığındığı karakolda da 'kocandır döver, biz karışmayız' muamelesiyle karşılaşmıştı. O kadının ekrandaki görüntüsü gerçekten içimi parçaladı. Yediği dayaktan çok, gerek sokakta kavgayı seyreden insanların, gerekse karakoldaki polislerin ona 'gülmesi' çok zoruna gitmişti ve 'Hepiniz bana güldünüz!' diye ağlıyordu. Çocuk gibi, içini çeke çeke... Böyledir, kadın kısmının kocadan dayak yemesi nedense erkek kısmının çok gülüncüne gider. Kadına yardım etmek, kavgayı ayırmak, hatta ve hatta o koca olacak ayıya odunu vermek yerine, sırıtarak izlemeyi tercih ederler. Bu olayda da öyle olmuş. Üstelik gülenlerden bir kısmı da can güvenliğimizin emanetçileriymiş! Eğer gerçekten böyleyse; yazıklar olsun!