Al sana ikinci misal; Lunaparkları da tıpkı sirkler gibi oldum olası sevmem. Çocukluğumdan beri bu iki yer, bana korku filmi platosu ya da bir kabusun tam ortası gibi gelir. Gitmem de, çocuğum olsa götürmem de.
Hele ki lunapark sahibinin evde hanımla beraber yapmış gibi duran derme çatma o oyuncaklara asla binmem. Yok kamikaze, yok ahtapot.
Uydur uydur ipe diz!

TÜRKLER EĞLENCEDE
Korktuğumdan itibar etmiyorum sanmayın! Orlando'nun o meşhur roller coaster'larından içlerinde denemediğim bir tanesi yoktur hani. Güvenli hissettirdikten sonra her türlü adrenalin salgılatan eğlencenin hastasıyız. Ama işte dediğim gibi Türkiye'de dövseler salıncağa binmem.
Gel gör ki, insanlarımız da bir tuhaf... Güvenli ortamlar Türk insanında kaşıntı yapıyor...
Bakınız; İstanbul Küçükçekmece'de kazık kadar adamlar bir lunaparka eğlenmeye gelmişler. (Bir de böyle bir şey var tabii... Bütün dünyada parklar çocuklar içindir, bizde bildiğin 'hırt' tabir edebileceğimiz adamlar için.) Neyse işte, o koca adamlar gitmişler lunaparka 'Discovery' nam bir alete binmek istemişler.
Fakat gel gör ki, görevlinin bütün çabasına rağmen emniyet kemeri takmayı kabul etmemişler. (Allahım güler misin, ağlar mısın? Delikanlı ya, ona bir şey olmaz, erkek adama emniyet kemeri yaramaz!
Bir şey olursa da tehlike anında kıçından pervane çıkartıp uçar gider o, sıkıntı yok!) Eh görevliler doğal olarak güvenliksiz binmelerine izin vermeyince de çıkan meydan savaşında bir kişi ölmüş, üç kişi yaralanmış.
Ne o? Türkler bayram eğlencesinde!