Yazarken kullandığım dili eğlenceli bulan da var, "Sen ne terbiyesiz kadınsın!" diye arada ağzımın payını vermeye kalkan da.
Bakınız daha öncede yazmıştım, bir kez daha belirteyim:
Ben küfürbaz bir kadınım.
Bununla ne övünüyor ne de utanç duyuyorum.
Benim gerçeğim bu, yapacak bir şey yok!
Mahalle kültürünün yoğun yaşandığı bir semtte, sokaklarda her türlü haytalığı yaparak büyüdüm.
Üstelik hem çocukken hem de şimdi kazık kadar olmuşken, 'can dostum' dediklerim hep erkek cinsiydi.

HİÇ ŞİKAYETİM YOK
Dolayısıyla; karşı cinsin dünyasını, jargonunu neredeyse kendi hemcinslerimin dünyasından, dilinden daha iyi bilirim.
Bundan da hiç şikayetim yok.
Erkek dostluğunda alınganlık, kapris, çekememezlik, kıskançlık vs. yoktur çünkü.
Erkekler düzdür, nettir, aklındaki ağzındadır, dolayısıyla arkadaşlıkta insanı yormaz, üzmezler. İş, aşk-meşk davasına dayandığında işler değişir, tamam ama konumuz zaten bu değil.
Neyse ne diyorduk, ağzım biraz bozuktur işte benim.
Bunda 18 yaşında bir spor gazetesinde işe başlayıp tüm meslek hayatımın çeşitli gazete binalarında geçmesinin de büyük payı var tabii.
Şirket ortamlarına benzemez bizim gazete atmosferi.
Özellikle haber merkezi ve spor servislerinde öyle sizli bizli, beyli hanımlı diyaloglar yoktur.
Yeri gelir, artık Allah ne verdiyse...
O yüzden beni böyle kabul edin, kalbimi gereksiz yere kırmayın.
Anlaştık mı?