Tabii bu benim kişisel görüşüm... Müslüm Gürses'in 'Yalan Dünya' adlı albümünü dinlerken aklıma geldi. Bir kere Gürses müthiş bir değişim yaşadı... Varoşların kralıyken, arabesk şarkılarını popüler kültüre hitap eden bir forma soktu. Yetmedi; Teoman, Şebnem Ferah ve Bülent Ortaçgil gibi elit şarkıcıların eserlerine kendi yorumunu kattı. Duman'ın, Teoman'ın konserlerinde sahne aldı, düetler yaptı, senfoni orkestralarıyla şarkılarını seslendirdi. Bu radikal müzikal değişime bir de naif, samimi kişiliği eklenince entelijansiya, Gürses'i sahiplendi. Bugün Gürses'in müzikal anlamda yaşadığı devrimi, Orhan Gencebay ve İbrahim Tatlıses bırakın gerçekleştirmeyi, denemediler bile. Onlar hep kolay yolu seçti. Mesela bu noktada Tatlıses'e çok kızıyorum. O müthiş ses, sünnet düğünlerinde değil senfoni orkestralarının önünde şarkı söylemeli, farklı müzik tarzlarında deneysel çalışmalara imza atmalı. Ama o hep "Daha çok para" dedi! Halbuki bu harika ses biraz da sanatsal deneylere yelken açmalıydı. Gencebay ise hep önceden yarattığı büyük efsaneye (aslında bu efsane de tartışılmalı, canlı şarkı söylemiyor hiç. Tabii bestelerine ve söz yazarlığına lafım yok) sırtını dayadı... TV yarışmalarında jüri olmayı, müzikal anlamda yenilikler peşinde koşmaya tercih etti. Gürses'in duraklayarak konuşması, ayrı bir alemde takılıyormuş gibi gözüken ruh halini de seviyorum. Bu ruh hali bile kontrol altında aslında. Siz hiç Gürses'i Tatlıses gibi bir kız çocuğuna 'Vay küçük o.." derken ya da başka gaflarda bulunurken gördünüz mü? Özetle, Gürses benim gözümde daha büyüktür hem aldığı büyük risk hem de samimi kişiliğiyle... Gürses büyüklüğünü, Pasaj Müzik etiketiyle çıkan 'Yalan Dünya'da da kanıtlıyor. 0 kişilik dev orkestra eşliğinde 'Belalım', 'Sigara', 'Yalan Dünya' klasikleşmiş şarkılara yine müthiş farklılık kazandırmış. Hele bir 'Sessiz Gemi' yorumu var ki, dinlerken dağılıyorsunuz.