Kabul edelim ki ülkenin yeni anayasaya ihtiyacı ile toplumun yeni anayasaya yönelik ilgisi arasında doğru orantı olmadı. Anadolu'nun dört bir yanında düzenlenen toplantılara, farklı çevrelerden derlenen on binlerce görüş ve öneriye rağmen yeni anayasa yapımı TBMM'deki taktik siyasi manevralara takılıp kaldı. Ve bir yıl göz açıp kapayıncaya kadar geçti. Ekim 2011'de yola çıkılırken temenni, 2012 sonuna kadar anayasa taslağının ortaya çıkması idi. Ama olmadı. Temel hak ve özgürlükler bölümündeki tanımlar bile mutabakat tesis edilemediği için daha çok paranteze alındı. Dört parti, yasama ve yürütme bölümünde sadece modelini ortaya koydu. Henüz yargı bölümüne geçemedi. AK Parti'nin "Başkanlık sistemi" önerisi ise muhalefetin barajına takıldı. Buna karşın Başbakan Tayyip Erdoğan önceki akşam hukukçu kurmayları ile yaptığı toplantıda, Başkanlık sisteminden taviz verilmeyeceğini kayda geçirdi.
Gelinen noktada, kimse masadan kalkan taraf olmak istemiyor. Ve top, Anayasa Uzlaşma Komisyonu'na da öncülük yapan TBMM Başkanı Cemil Çiçek'in ayağında. Son umut "liderler turunda." Çiçek, "makul süre" yaklaşımı ile liderleri yeniden oyuna sokabilirse ne ala. Yoksa... Anayasayı yaşatmaya çalışan Çiçek'e cenazeyi kaldırma görevi düşecek. Ve Çiçek'in dediği gibi yeni anayasa yapılmazsa ne olacak? Şimdi herkes bunu düşünmeli!