Bu derbide Beşiktaş ve Fenerbahçe açısından önemli olan nasıl bir psikolojik ortamda oynayacaklarıydı.
Bazen psikolojik etkenler derbilerde çok belirleyici olabiliyor. Belki bu maçta konuşulacak çok şey var ama sinirine hakim olamayan Ferrari'nin saçmasapan bir kırmızı kart görüp penaltı yaratması oyununun seyrini tamamen değiştirdi. Ferrari vakasından sonra çok şey söylemeye gerek yok...
Fenerbahçe, ilk 25 dakika Beşiktaş'ı beklenenden önde karşılayarak oyunu istediği gibi oynadı. Bu dakikalarda pozisyonları da buldu; sonunda golü de... Ardından Dia ve Niang'ın iyi oyunuyla farkı açabilirlerdi. Alex ve Emre bu yarıda pek ortalıkta görünmediler. İlk yarının son 10 dakikasında ise Beşiktaş'ın istediği oyuna döndü derbi. Fenerbahçe geriye yaslandı ve set oyunlarıyla Beşiktaş pozisyon bulmaya çalıştı. Beşiktaş, soyunma odasına 1-1 ile gidince yine her şey değişiyordu oyunda. İkinci yarının hemen başında 2-1'i bulduktan sonra da oyun Beşiktaş istediği gibi oynanıyordu. Almeida'nın kaçırdığı net pozisyon sonrasında maçı belirleyen Ferrari'nin dirseği geldi. Bir profesyonel futbolcunun böyle bir kırmızı kart görmeye hakkı yok. Artık o pozisyonda Beşiktaş için oyun bitmişti çünkü Beşiktaş'ın oyuncu yapısı 10 kişi kapanıp skoru korumaya yönelik bir tarzda değil. Beşiktaş oynayarak, top yaparak kazanabilen bir takım.

SCHUSTER'İ ANLAYAMADIM
2-2'den sonrası Fenerbahçe için çok kolay oldu. Alex boş alanları değerlendirdi ve üç gol bir asistle derbiye damgasını vurdu. Kırmızı kart ve penaltıyı bir kenara bıraksak bile ben Schuster'in Sivok'u kadroya bile almayıp Ferrari'yi sahaya sürme kararını anlayamadım açıkçası. Takımlar beraber kazanır beraber kaybederler ancak dün gece Ferrari'nin bireysel hataları Beşiktaş'ın sahadan mağlup ayrılmasına sebep oldu. Bir fatura kesilecekse isim hanesinde Matteo Ferrari yazmalıdır...