Geçtiğimiz hafta içi İnönü'de 4-1 gibi farklı bir skorla kaybedilen ilk maçtan sonra, teknik direktör Bernd Schuster, dün akşam maç öncesi oyuncularıyla neler konuştu bilmiyorum. Ama bu maç beni yıllar öncesine götürdü...
1987 yılında Beşiktaş formasıyla Avrupa Kupaları'nda mücadele ediyorduk. Çeyrek finaldeki rakibimiz yine Dinamo Kiev'di... İlk maçı sahamızda 5-0'lık skorla farklı kaybetmiştik. Rövanş maçını kazanma ihtimalimiz yine mucizelerle ifade ediliyordu.
Kiev'deki ikinci maç öncesinde teknik direktörümüz Milos Militanovic, soyunma odasındaki maç konuşmasında şunları söylemişti: "Bugün turu geçmek için en ufak bir şansınız dahi yok. Size 'tur mucizelere bağlı' bile demiyorum. Ama sahaya çıkın ve bana nasıl futbol oynayabildiğinizi değil, kişiliğinizi gösterin bu maçta..."
O gün şunu anladım ki, kaybederken de kendinizi anlatabilirsiniz sahada.

BU ANLAYIŞ SORGULANMALI

Şimdi dün akşama geçelim... Maça baktığımızda, iki takım adına da ilk maçın skorunun belirlediği oyun yapıları vardı sahada... Beşiktaş topa daha fazla sahip olup hücum etmek, pozisyon bulmak istiyordu. Dinamo Kiev ise tam tersi rakibini kendi yarı alanında karşılayıp çabuk ataklarla pozisyona girmek, gol bulmak amacındaydı. İnönü Stadı'nda olduğu gibi Kiev'de de, bu farklı iki oyun anlayışından Dinamo Kiev takımının anlayışı galip geldi.
Beşiktaş'ta geçmiş maçlardan farklı olarak önde Bobo-Almeida ikilisiyle çift santrfor vardı. Ama bu da takıma üretkenlik anlamında katkı sağlayamadı. Orta sahada da kanatları kullanacak tipte oyuncular olmayınca, oyun Beşiktaş adına tıkandı. Hilbert-İsmail ikilisinin çıkışları da olumlu sonuç vermedi.
Beşiktaş Avrupa'dan elenirken, çok da ağır bir yenilgi aldı. Bu da oyun anlayışını bir kez daha sorgulanır hale getirdi. Artık yapılacak iki şey var... Birincisi, Ziraat Türkiye Kupası'nı kazanmak, ikincisi ligin bitirilebilecek en iyi yerde bitirmek.
Meraklısına not: Kiev'le oynadığımız ikinci maçı da 2-0 kaybetmiştik!