Geçen çarşamba İzmir'de olmayı çok istedim, ama yoğun programım izin vermedi.. Egeli Sabah'ın yayın hayatına girişi kutlandı.. 2 bine yakın konuk varmış.. Ve de Kerem Görsev..
Kutlu, mutlu, renkli coşkulu bir gece.. Gecenin en mutlu adamı da herhalde, nerdeyse yıllardır bu gazetenin hazırlığını yapan Ünal Ersözlü'ydü..
Şair, yazar ve gazeteci Ünal..
Antalya'dan İzmir'e gelmişti Sabah Temsilcisi olarak.. Ama asıl işi bu gazeteyi yapmaktı. Çeşitli sebeplerle gecikti. Ben inatla ve ısrarla uğraştım, Ege Sabah için.. Orada olsam, Ünal, belki de "Gecenin en mutlu ikinci adamı" olacaktı.. Öylesi istiyordum..
İzmir'e gittiğimde, sabah otel odamın kapısından aldığım büyük gazeteler içinde sadece bizim Ege gazetemizin olmayışı boynumu büküyordu.
Çıktığı günden beri izliyorum.. Şimdi, gururla açacağım, Ege'de kapımı..
Çünkü Ünal ve arkadaşları, baskısından içeriğine, harika bir gazete yapıyorlar..
En güzeli.. Ünal her gün yazıyor ve ben onu her gün keyifle okuyorum.. Şair ve yazar adam.. Okunmaz mı?.
Geçen pazarki yazısını, bu pazara özel sakladım, size sözünü etmek için..
Yıllardan, ama kaç yıldan beri gerçekten unuttum, yatağımın sağ baş ucunda bir kitap devamlı durur.. Sol başucumdakiler güncellik içinde durmadan değişirler, ama sağdaki komodinin üzerindeki hiç değişmez ve oraya başka şey de konmaz ki, karışmasın..
Küçük Prens o kitap..
Çocukken okumuştum.. Babam alıp vermişti.. Bir minik gezegende yaşayan küçük prens bir gün diğer gezegenleri merak eder ve yola koyulur ve sonunda dünyaya gelir..
Sonra bir daha okudum.. Sonra bir daha.. İlkokul romanım, benimle büyüdü. Lise kitabı oldu. Üniversite kitabı oldu.. Üniversite üstü kitabı oldu.. Hayat kitabı oldu.. Ayrılmazım oldu..
Ünal, geçen pazar dünyanın dört bir yanında milyonlar, milyonlar satan Küçük Prens'i ve onun talihsiz yazarı Antoine de Saint-Exupery'yi yazmış..
Bir yazarlığa meraklı Antoine.. Bir de uçmaya.. Yazmadığı zaman uçuyor.
1944 yılı 31 Temmuz'unda uçtu ve onu bir daha gören olmadı.. 44 yaşındaydı.
Kaza mı, cinayet mi, intihar mı bilinemedi.
İntihar da olabilirdi. Çünkü, yazar, yaşadığı çağın faşizminden, savaşlarından öyle mutsuzdu ki.
"Ne kötü bir çağda yaşıyoruz, değil mi anneciğim" demişti bir mektubunda..
1998'de bir balıkçı yazarın adını taşıyan bileziği bulunca araştırmalar başladı. 2004'te yörede bir uçağın parçaları bulundu. 2007'de de uçağın yazara ait olduğu kanıtlandı..
Ünal, Küçük Prens'in ağzından "İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçekleri görebilir" diyen yazarı ve onun her başucunda olması, herkesin defalarca okuması gereken kitabını o kadar güzel anlatmıştı ki, o gece Küçük Prens'imi bir daha elime aldım.. Okudum.. Okudum.. Okudum..
"18 Eylül Pazar.. Egeli Sabah.. Sözün Özü.. Ünal Ersözlü.."
İnternette bulun okuyun.
Sonra.. Hala baş ucunuzda yoksa, bir Küçük Prens bulun kitapçılardan.. Önce salona koyun, herkes okusun.. Sonra baş ucunuza..
Bana yazıp "Ne okuyayım?.. Çocuklarım ne okusun" diyenlere de ilk tavsiyemi yapmış oluyorum böylece..