Ne hoş bir Yeni Yıl Konseriydi, İstanbul Senfoni'nin 2011'e vedası, Fulya Kültür Merkezi'nde..
Leharlar, Strausslar, Verdiler üzerine dünya şirini bir repertuar.. Birgül Su Ariç ve Aydın Uştuk konuk solistler..
Salonu dolduranlar neşeyle, coşkuyla izlediler konseri.. Ben dört miniği seyrettim uzun uzun.. Yerlerinden kalkıp, yakından görmek için öne gelen ve merdivenlere oturan, dört, beş yaşlarında dört küçük kız.. Nasıl heyecanlıydılar?. Gözleri nasıl ışıl ışıldı.. Hele şef alkış işareti yaptıktan sonra, nasıl doğru tempolar tuttular..
İşte ülkenin geleceği bunlar!..
Ben gerilere gittim, finalde, oysa..
Birgül ve Aydın "Time to say good bye/ Artık veda zamanı" derken beni aldılar, Barcelona'nın tepesindeki Mont Juik Stadına götürdüler.. 1992.. Olimpiyat Oyunları sona eriyor. Jose Carreras ve Sarah Brightman birlikte söylüyorlar, gözleri nemli 100 bin seyirciye.. Ekran başında milyarlar var..
Fulya alkıştan kızılca kıyamet.. Bise geldiler.. Bu defa daha da geriye gittim, Brindisi ile.. 1982 Dünya Kupası.. Madrid Üniversitesi bahçesi.. Gene 100 bin kişi var, yerlerde oturmuş. Atilla Gökçe'yle ben de en öndeyiz.. Placido Domingo muhteşem bir konser veriyor ve bise geliyor.. Brindisi ile.. Sopranoyu hatırlamıyorum..
Müthiş.. Müthiş.. Bir ara Atilla, "Arkaya bak" dedi.. Oturduğum yerde hafifçe dönebildim.. Binlerce çakmak.. Ellerde yükselmişler karanlığın içinde vals yapıyorlar.. "Ömrümce unutmam bu sahneyi" dedim.. Unutmadım da, görüyorsunuz..
Teşekkürler İDSO!.. Teşekkürler bu orkestrayı yıllardır taşıyan Denizbank!..