Ofisime girdim. Masama oturdum. Bilgisayarımı açtım.. Sonra sol tarafıma bir yumruk savurdum. Koltuğumdan fırladım. Masanın öte yanına koştum, oraya bir uçan tekme attım. Sonra az sağa bir yumruk daha.. Bir sola.. Bir daha sola, sağa.. Sıçrayıp bir tekme daha..
Yasemin odama koştu.. Beni gördü.. Kafayı üşüttüğüme hükmetti..
"Heyecanlanma, bir şey yok. Yazımı yazıyorum sadece" dedim..
Bir hayali sahnenin gerçeğini İstanbul Bienali'nde yaşadım..
Galata Rum İlkokulu'nda bu yıl ikincisi açılan Tasarım Bienali'nde "Spor Bilgisayarı" diye bir alet var, bir odanın tamamını dolduran. Masada bir bilgisayar ama klavyesi yok Masanın etrafında, irili ufaklı yığınla kum torbası.. Kimi yerde, kimi havada asılı, kimi bir çubuğun ucunda sallanıyor..
Bu kum torbalarının hepsi bir harf.. Yumruğu ya da tekmeyi vurdukça siz, ekranda bir harf görünüyor..
İki yıl evvelki ilk bienalde, benim üç boyutlu bir kopyamı çıkarmışlardı, bilgisayarla.. Bu defaki Spor Bilgisayarı ile de adımı yazdım, hatıra olsun diye..
Proje, bienale Almanya'dan katılmış. Desiree Heiss ve İnes Kaag'a ait.
Amaç ofiste çalışmak ile spor yapmayı birleştirmek.. Ama asıl amaç çok daha öteye yönelik. Vücuda değil, beyine.. İnsanı, alışılanı bozan, ezber mekanizmaları zorlayan, duyuları okşayan yeni görme, hissetme, dokunma ve dünyayla tanışma biçimlerini denemeye davet ediyor.. Tasarımcılar "Günü iş saatleri ve boş vakitler diye ayırma artık demode oldu" diyorlar. İnsanı hareketsizleştirerek ağrı ve acılara, kalıcı hastalıklara sürükleyen, iyileşmek için, boş zamanlarda egzersizlere vakit ayırmak zorunda bırakan ekran başı çalışma rutinine karşı duran bir proje bu. Spor bilgisayarı, beyin çalışması ile vücut çalışmasının birleştiği bir gelecek vaad ediyor..
İkinci İstanbul Tasarım Bienali, Bülent Eczacıbaşı dostumun yaşam sevinci resmen.. İki yıl evvel kuran, ilkini başarı ile gerçekleştiren o..
"İkincisini de birlikte gezelim" dedi.. Onun ve benim programlarımızın uyuşmasını beklediğimiz için, sizlere duyurmakta geciktim..
Örneğini yazdığım gibi "Gelecek"i değiştirecek yığınla tasarımı bir araya getiren bienal, pazar günü sona eriyor. Hala görmedi iseniz, son şansınız. Başlıktaki uyarı o işte..
Bülent'le, İstanbul Modern'in o dünyalar güzeli terasında buluştuk. Bu kentte yemek yenecek en güzel yer, bana sorarsanız.. Hem manzara, hem lezzet, hem de dünyaca ünlü bir müzenin içindesiniz..
"Amacın ne" dedim.. "Nedir bu İstanbul Tasarım Bienali'ni yaratma ve yaşatma çabanın sebebi?."
"Tasarım, çağımızın, günümüzün, yakın geleceğimizin en önemli konusu" dedi. "Dünya artık icatlar, keşiflerden çok, tasarımlar etrafında dönüyor. Her şey tasarımla başlıyor.. Türkiye olarak, dışarda kalamazdık.."
"Yani" dedim..
"Yani, Bienal bizi Dünya Tasarım Tarihi ve Coğrafyasına soktu..
"Nasıl yani?.."
"Bu ikinci bienale uluslararası katılımlar ve uluslararası ilgi, İstanbul'u Dünya Tasarım Takvime soktu.. Artık "Tasarım" diyenler, takvimlerine "İstanbul"u da koyuyorlar. Ve de bu sayede İstanbul, dünyanın dört bir yanındaki tasarım merkezlerinin arasına adını yazarak, Tasarım Coğrafyasına da giriyor.. Şimdi konu ile ilgili herkes, ajandasına "Her çift numaralı senede İstanbul" diye yazıyor ve planlarını ona göre yapıyor.."
"İlgi" dedim..
"Şu ana kadar, 100 bini geçtik" dedi.. O günden bu yana, 50 bin daha gezmiştir..
Yemekten sonra gittiğimiz Galata Rum İlkokulu'nda, müdür, Madam Mary karşıladı bizi.. O da Bülent'e şükran dolu.. Bienal sayesinde, nerdeyse çökecek kadar hurdaya dönmüş, o dünya güzeli tarihi bina, nasıl elden geçmiş.
Sonra İKSV Medya İlişkileri Direktörü Ayşe Bulutgil ve Tasarım Bienali Direktörü Deniz Ova gezdirdiler beni, anlatarak. Dinleyerek gezmek bir başka harika oluyor. Giderseniz, rehberli turlar var saat başı, onlardan birine katılın, derim..
Neler neler görecek, gördüklerinize inanamayacaksınız..