Gözünüz aydın! Beyoğlu'nda tarih ve kültür katliamı bir zafer daha kazandı. Ünlü Rejans lokantası, sahipleri arasında çıkan anlaşmazlık sonucu mahkemelik olmuştu. Mahkeme en son 'tahliye' kararı verdi. Böylece şimdiki Rejans gidecek, yerine ailenin bir başka bireyi, bir başka lokanta açacak. Kimbilir, belki daha çok tutsun diye bir McDonald's veya kebapçı da olabilir! (Bu arada, Batı'ya kıyasla hâlâ aile kavramı çok güçlü diye övündüğümüz sevgili ülkemizde, son dönemde ailelerin nasıl birbirlerine girdiği de ibretlik bir olay, değil mi?) Elbette çeşitli teselliler bulunabilir. "Nerede o eski Rejans?" denebilir, lezzetlerin azaldığından, fiyatların yükseldiğinden söz edilebilir. Hatta kimileri kıyıdakenarda fare gördüklerini bile söyleyebilir. Zaten yoksa şaşarım! Ama 'İçinde fare gördüğümüz her yapıyı yıksaydık, Türkiye'de tarihi eser kalırdı mıydı?'nın yanıtı bir yana, Rejans da yeri doldurulamaz mekânlardan biridir. Yalnız mutfağıyla değil, İstanbul'a getirdiği birçok yenilikle: Servis yapan Beyaz Rus kadınlarıyla, balkonda çalan orkestrayla, Atatürk'ün gözde lokantalarından biri olmasıyla, daha birçok şeyle... Onu başka bir yerde açmak da olmaz, o yapıya sinmiş olan tarih kokusunu, duvarlardan masalara her köşesine yerleşmiş olan anıları nasıl yeniden yaratabilirsiniz ki? Anlaşılan bir kez daha tarih ve kültür tepeden inme değişime, kaba kapitalizme, çıkar ve kâr kaygılarına yenik düşüyor. Yalnız lokantalardan söz edersek, Beyoğlu'nun geçmişteki Abdullah, Degüstasyon, Fisher, Baykal ve Markiz gibi kayıplarına, son günlerde de Hacı Salih, Ağa Restaurant, İnci Pastanesi ve de şimdi Rejans gibileri katılıyor. Peki ama, tüm bunlara karşı kültür varlıklarını korumak asli görevleri olan kurum, makam ve kişiler niçin sessiz kalıyor? Özellikle, bu ikinci başkanlık döneminde Beyoğlu kültür ve yaşamının kayıpları artık bir kitap dolduracak kadar çoğalan sempatik başkan Ahmet Misbah Demircan'dan neden hiç sesseda çıkmıyor?