Sabancı grubunun yöneticilerinden Güler Sabancı, hafta içinde Sabancı Üniversitesi mezunları önünde konuşurken, Kürt açılımı konusuna değindi ve "İki taraftan da öldürülenler bizim gençlerimiz," dedi. Sen misin diyen... Eleştiriler hemen başladı. Özellikle medyadaki şahinler tarafından... Bunlardan biri geçen gün Güler Hanım'a soruyordu: "Amcanızı öldürenler için de 'bizim gençlerimiz' demiş miydiniz?" diye... Sabancı ailesi de terör olaylarından nasibini almış, Sakıp Bey'in kardeşi Özdemir Sabancı, gökdelendeki bürosuna dek giren bir suikastçı tarafından vurulup öldürülmüştü. Bu olaya milletçe üzüldük, yas tuttuk, lanetledik. Bir cinayetin ötesinde, Sabancılar bu ülkede çok sevilen insanlardı: kapitalizmin insancıl ve halkçı yüzü... Özellikle Fehriye Erdal'ın Belçika adaletince serbest bırakılmasına nasıl kızmıştık... Neredeyse Belçika'ya savaş ilan edecek kadar! Ama tüm bunlar, bu şahin bakışını doğrular mı? Sabancılar elbette bu cinayeti hiç unutmayacak, hep lanetle anacak. Ama onların sokaktaki adam gibi intikam, kan davası, 'vendetta' peşinde koşmasını mı bekleyelim? İlla da 'dişe diş, kana kan' gibi kutsal kitaplarda kalmış arkaik değerleri savunmalarını mı isteyelim? Akan ve de akacak kanları durdurmak için kişisel ve ailesel durumlar unutulabilir, acıların üzerine sünger çekilebilir, vatanın ve halkın çıkarları ön plana alınabilir. İşte Sabancılar bunu yapıyor. 'Şahin' olmak, insanı bunu göremeyecek kadar körleştiriyor mu?