Beyoğlu üzerine yazdıklarım okurdan ilginç tepkiler alıyor. İki email'den birer bölümü vermek istiyorum:
"Beyoğlu konusundaki görüşlerinize tamamen katılıyorum. Ben 25 yıldır İstanbul'da yaşayan bir Amerikalıyım, ama kapitalizmin dünyada alternatifsiz hale gelmesi beni rahatsız ediyor. Beyoğlu'ndaki yenileme çalışmalarını özel sektöre bırakmaya gerek yoktu, devlet bu restorasyon işini kazanç amacı gütmeden üstlenebilir ve tarihi dokuyu koruyarak binaları yenileyebilirdi. O zaman da ne sinemaların, ne İnci Pastanesi'nin, ne de diğer tarihsel mekânların kapanmasına gerek kalmazdı. Ama maalesef burada neredeyse Amerika'ya taş çıkaran bir vahşi kazanç hırsı var, oysa o sistem bence her ülkeye uygun değil." - Larry Marshall
"Beyoğlu için gösterdiğiniz çabada bir okur olarak yanınızdayım. Neden bu kadar çaresiziz ve sevdiğimiz mekânların birer birer yok oluşunu sadece izliyoruz? Ne İnci Pastanesi'ni ne de Emek Sineması'nı talep etmeyecek, kültürsüzleştirilmiş genç kuşaklar, bu caddenin yeni müdavimleri oluyor. Sizin deyiminizle, kaba kapitalizmin en güvendiği iki şey de bu. Belleksiz yeni kuşaklar ve küresel kapitalizmin hayata ve kendilerine yenilmiş nihilist yalakaları." - Sönmez Marsel.
Ne dersiniz, üstelik biri Amerikalı olan bu İstanbul âşıklarından alacağımız dersler yok mu?