Şan, şöhret ve parayı bıraktı, huzuru seçti

Bir insanın nasıl dibe vurduğunun ve sonra nasıl yukarı sıçradığının en yakın örneği Yaşar Alptekin'dir herhalde. Dikkat çeken bir gençti. Erken yaşlarda mankenliğe başladı. Dizilerde, sinema filmlerinde oynadığı rollerle hemen fark edildi. Tekliflerin sonu gelmedi. Paranın, pulun en âlâsını kazandı. Kendisinin deyimiyle, doğduğu yer olan Tekirdağ Şarköy'e taksiye atlayıp gidecek kadar kazanıyordu... Şan, şöhret, gece hayatı derken hiçbir şey onun hızını kesmiyordu. Ve sonunda 42 yaşına geldiğinde, yanlışlarla, hatalarla ve günahlarla dolu hayatını geride bırakma kararı aldı. Peki şimdi ne mi yapıyor kendisi? Bir taraftan kendini geliştirmeye devam ediyor, diğer taraftan da yaşadıklarını özellikle gençlere örnek olması için anlatıyor. İşte yeni Yaşar Alptekin'le evinde buluştuk ve hayatını konuştuk...

90'lı yıllarda Türkiye'nin en ünlü mankeniydiniz. Şöhret basamaklarını nasıl tırmandınız?
79 senesinde İstanbul'a geldim. 80-81'de dans yarışmalarına katılıp madalyalar aldım. Aynı zamanda mankenliğe başladım 1980'de. 82'de askere gittim. 84'te döndüm. 85'te Hürriyet fotoroman yarışmasında fotoroman kralı oldum. 86 senesinde "Kurtuluş" dizisinde ilk kez TV karşısına geçtim ve Orhan Gazi'yi canlandırdım. 40'a yakın film çevirdim. 2004'ten beri de sakin bir hayat sürüyorum.

Hikâyenizi anlatır mısınız?
Artistsiniz her gün 2-3 kez kıyafet değiştirmek zorundasınız. Bir gün eve geldim kıyafet değiştirirken ses olsun diye TV'yi açtım. Oradan gelen ses Sakıp Sabancı hakkın rahmetine kavuştu, cenazesi Fatih Camisi'nde kılınacaktı. Bu cümleyi duyduğumda "Cenazeye gideceğim" dedim. Sakıp Sabancı'yı hiç görmedim. İçime öyle bir şey belirdi. Cenaze namazı kılmayı bilmiyorum. O sırada rabbim aklıma kızımın okulunda kantinde çalışan bir arkadaşı getirdi. Onun namaz kıldığını biliyordum. Ona telefon açtım durumu izah ettim. Bana yardımcı oldu.

TARKAN'IN DA İHTİYACI VAR
Sonra ne oldu?
Akşam geldi, elinde A4 kağıdına resimler yapmış duaları yazmış. Tam bir kopya kağıdı gibi. Akşam 10'a kadar beni çalıştırdı. O kadar cahilim ki yanlış yapacağım Allah beni yakacak diyorum. Ya beni tanırlarsa, "Sen diskoya gittin, içki içtin, zina yaptın deyip" beni kovarlarsa gibi korkularla gittim. 12 Nisan gece saat 02.00'ye geliyor. Eve gidecek cesaretim yok. Merdivenlerde oturup kaldım. Kırmızı kazağı olan beyaz saçlı yaşlı bir amca geldi. Girdi içeri ben de arkasından girdim. İlk defa rabbimin huzurunda olma idrakı olmuştu. Sabahın o ezan sesini duyduğumda öyle bir titremeye başladım ki ayak parmak uçlarımdan saç diplerime kadar. Ayağa kalktığımda da titriyorum içim titriyor. Öyle bir namaz kıldım ki sekiz senedir o namazın peşindeyim. Hacca gittiğimde öyle namaz kılmayı istiyordum ama olmadı.

Tarkan'la yüzleşmek istiyormuşsunuz, Neden?
Çok istiyorum. Tarkan'ın ihtiyacı var. Onun maneviyata ihtiyacı var. Hissediyorum. Bizzat hurma ve zemzem getirdim onları saklıyorum. Onun iç dünyasını tahmin edebiliyorum.

'Huzur Sokağı' dizisinde sizin hayatınızı da bulabileceğiniz bir konu aktarılıyor. Eski hayat ile yeni hayat arasında bir geçiş dönemi. Ne diyorsunuz?
Biz bir dönemden geçiyoruz. İlk başta kimsenin etkisi altında kalmandan kendi kendine bir şeyler yapıyorsun. Sonra yavaş yavaş en doğru yolu buluyorsun. Bende bu dönem 8 yılımı aldı. Bu bir yeni dönemin başlangıcı olacak. Bu dizi çok heyecanlandırıyor.

EVİN BODRUMUNDA DANS EDİYORUM
İki hayatı da yaşamak mümkün değil mi?
Dansı çok seviyorum. Trakyalıyım. Trakyalı kapı gıcırtısına bile oynar. Bu hayatı seçtiğimin ilk günlerinde müzik bile dinlemiyorum. Beyoğlu'nda Andon diye bir yer vardı, kuzenlerim oraya davet ettiler bir gece. Gittim, içeri girdim. Bir adam yanıma geldi. "Her yerde namazdan bahsediyorsun. Senin gibi bir adamın burada ne işi var?" dedi. İnsanlar kola içsen de, öyle düşünmüyor. Oradaki insanlara kötü örnek oluyorsun. Benim o duygum var. Bu yüzden evimin alt katını disko yaptım. Aynalarım var, kendi başıma dans ediyorum, formumu koruyorum. Deli danalar gibi dans ediyorum.

Düşünen her insan Allah'ın varlığını her yerde görebilir aslında. Siz sadece bir ölümle mi bunu anladınız?
Orada iki kişi öldü bir kişi canlandı. Sakıp Sabancı öldü. Yaşar Alptekin öldü. "Yaşar Ağabey" canlandı. İki ölüm bir doğum vardı.

Kitaplar yazdınız, hacca gittiniz, hatta mezarlıklara gidip orada geziyormuşsunuz... Neden?
Benim 2 adresim var. Mezarlık ve Haydarpaşa Acil Kapısı... İnsanım. Ne kadar imanlı olsam da beşerim. Bazen şımarıyorum... Kendimi toparlamak için gece 2-3-4 fark etmiyor. Acil kapısına gidiyorum. "Benimki de dert mi, Allah'ım affet beni, insanlar nelerle uğraşıyor" deyip dönüyorum. Mezarlığa gidiyorum, mezarlara bakıp, "Benim ziyaret ettiğim gibi, beni de ziyaret edecekler" diyorum.

YARIN:
SERAP AKINCIOĞLU: ALLAH'A KARŞI UTANCI, MAHCUBİYETİ YAŞADIM