Cemile Soysal 39 yaşında, Doğu'da kadınların kurtarıcısı olarak bilinen, yaptığı işlerle birçok tabuyu yıkan bir kadın. 14 yaşında hiç görmediği bir adamla evlendirilmiş, Van'dan Şırnak'a gelin gitmiş. Oyuncak bebeği elinden alınıp, bir eve gelin diye konulunca tüm dünyası yıkılmış. Ancak hayallerinden vazgeçmemiş. Eşinden gizli yazıldığı okuma-yazma kursu ile başladığı eğitiminde şimdi lisede devam ediyor. "Şiddet, mağduriyet, acı birçok şeyi yaşadım" diyen Cemile Soysal, Şırnak'ta bölge kadınlarına örnek olan, onlarca hayatı kurtardığı bir başarı yakalamış. Üç çocuk annesi genç kadın, bölgenin şiddet mağduru ve engellenmiş kadınları için alkışlanacak bir proje yürütüyor. Şırnak, Van, Hakkâri gibi bölgenin birçok ilinde şiddet görmüş kadınlara ulaşıyor, yaralarını sarıp, destek oluyor. İsteyen kadınları evinde kurduğu atölyede dikiş-nakış eğitimi ile meslek öğretiyor. Ayda iki kez İstanbul ve Bursa'daki kumaş fabrikalarına gidip, atık kumaşları alıyor. Sonrada bu kumaşlarla mağdur kadınlara elbise dikiyor. Yaptığı elbiseleri satıp onlara maddi imkan sağlıyor. Soybal hikâyesini SABAH'a anlattı:
15 YAŞINDA ANNE OLDUM: 15 yaşında bebekle oyun oynamam gerekirken kendi çocuğumu verdiler kucağıma. Çok yıprandım, hayatın en acı yüzüyle yaşadım ama pes etmedim. Eşim işitme engelli, sonradan yatağa bağımlı kaldı. 17 yıldır onu Ankara'ya tedaviye getirip, götürüyorum. Üç evladım var, kızım üniversitede, iki oğlum da lise de okuyor. Onlarla birlikte okullu oldum.
BİR EV, ONLARCA UMUT: Evlenmiştim ama çocuktum. Hayallerim vardı, dikiş makinasında bezlerden bir şeyler dikmeye başladım. TV'de izlediğim, vitrinlerde gördüğüm şeyleri tasarlamaya ve dikmeye başladım. Hiç eğitim almadım ama iyi tasarımcı oldum. Benim gibi kadınlara el uzatmalıydım. Evimin bir odasını atölye yaptım. Şiddet görmüş, evden atılmış, canı yanmış kaç kadın var ise o atölyede toplandık. Şu an 50 kadını çalıştırıyorum.
EV EV GEZİYORUM: Evimin bir odasında kumaşlara işlediğimiz motifler dalga dalga yayıldı. Bölge kadınları bana başvurdu. Üreten kadınlar olarak bir dernek kurdum. Diktiğimiz ne varsa stantlar açıp, sattık. Gelirini ihtiyaç sahibi kadınlara veriyorum. Mağdur kadınlar o kumaşlardan para kazanıyor, evlerine ekmek götürüyor. Ayakları üzerinde duruyorlar.
580 KADINA İŞ BULDU: Kadın bilinçli olur, eli ekmek tutar ise çok şey değişir. Ben bunu gördüm. Dikiş öğrettiğim 580 kadın çeşitli yerlerde iş bulma imkanına kavuştu. Tüm bunları Şuleler, Cerenler ölmesin, şiddet görmesinler diye yapıyorum. Liseyi bitirip avukat olacağım ve kadınların haklarını savunacağım.
