1908 Devrimi'ne giden süreçte Sultan Hamid rejiminin adamlarından Şemsi Paşa'nın öldürülmesi dönüm noktalarındandır. Resneli Niyazi, 3 Temmuz 1908 Cuma günü Yıldız Sarayı'na yazmış olduğu beyannamede tüm milletin arzusunun "Kânûn-ı Esâsî'nin meriyete (yürürlüğe) konması" olduğunu belirterek yapılan yanlışlara karşı halkın padişaha hesap soramadığını ve medenî ülkelerdeki gibi bir sisteme geçilmesinin elzem olduğunu söyler ve şöyle der: "Eğer hükûmet bunu sağlamazsa millet zorla alacaktır!" Nitekim 7 Temmuz 1908'de Şemsi Paşa'yı, dolayısıyla İstanbul'u deviren kurşun Mülazım Atıf'ın silahından çıkar. Tabur katibi Ragıp Bey olayın büyüklüğünü şu sözlerle tasvir eder: "Sen Şemsi Paşa'yı değil, Abdülhamid'i öldürdün!" Rumeli'nde başlayan parlamenter sistem talepleri böylece hayata geçmiş olur.
İttihatçı Bir Fedai: Mülazım Atıf Kamçıl adı eserin yazarı Talha Burak Ünlü, çalışmasıyla alakalı şu bilgileri paylaşıyor:
"Atıf Kamçıl'ı araştırmaya başladığımda elimde neredeyse hiçbir malzeme bulunmamaktaydı. Biyografi çalışmak benim için tabiri caizse ufak un tanelerinden bir ekmek yapmak ya da yapboz parçalarını birleştirmek gibi oldu. Mülâzım Atıf Bey'in Sakarya'da yaşayan ve kendisiyle aynı adı taşıyan torunu Atıf Kamçıl'la tanışarak ilk adımı atmış oldum. Atıf Bey, çalışmama katkı sunmak için saatlerini ayırdı, onun verdiği bilgiler sayesinde çalışmamın araştırma sahasının genişlediğini söyleyebilirim. Ayrıca Atıf ağabeyden, içinde dedesi Mülâzım Atıf'ın şahsi evrakının bulunduğu bir bavul aldım. Bu sayede yüksek lisans tezimde yer vermediğim birçok fotoğraf ve belgeyi bu kitapta bulabileceksiniz. Atıf Bey'in bir diğer torunu Atıf Bülent Bora da dedesinin aile fotoğraf albümünü benimle paylaşarak çalışmama katkı sundu. Torunlardan Ayşe İpek Tuğcu, verdiği bilgilerle ailenin şeceresi hakkında malumat sahibi olmamı sağladı."
