"Yıllardır kendimden nefret ediyorum.
Aynaya baktığımda gördüğüm tek şey, burnumun büyüklüğü...
Ancak en çok bacaklarımdan nefret ediyorum, iki kütük gibi duruyorlar.
Erkek arkadaşım; beni, başka bir kız yüzünden bırakınca herşey kontrolden çıktı. Arkadaşlarım, okul hiçbir şey ifade etmemeye başladı. Sürekli ağlıyordum, intiharı bile düşündüm... Biliyorum dışarıda kızların nasıl görünmeleri gerektiğine dair bir stereotip var ama ben kendim olmak istiyorum ve birisi için yeteri kadar zayıf değilsem, başka birisi için güzel olduğumu bilmek istiyorum..."
ANOREKSİK ÖĞRENCİ...
Anoreksik genç bir öğrencimin sözleri bunlar... Ben onun yetersiz olduğunu düşünmüyorum ama çoğu genç kız gibi bir kimlik sorunu yaşıyor.
Çünkü öz değerlerini, nasıl göründükleriyle ölçüyorlar.
Vücutlarını beğenmedikleri için kendilerinden de nefret ediyorlar.
Nasıl etmesinler?
En ufak bir kırışıklığı, iki kilo fazlayı saplantı haline getiren biz yetişkinlerin arasında daha farklı hissederek büyümelerine imkan var mı?
Bir kadının yeterlilik hissi sadece nasıl göründüğüne bağlı olmamalı... Bakımlı olmak başka, nasıl göründüğün konusunda narsist olmak başka.
Aslında kadınlar, bir başka kadınla kendilerini karşılaştırana kadar vücutları hakkında kendilerini kötü hissetmiyorlar.
Evrimsel psikoloji alanında araştırmaları ile tanınan Texas Üniversitesi psikoloji profesorü David Buss; "Kadınların güzelleşme çabaları diğer kadınların aleyhinedir.
Çünkü, güzel kadının potansiyel bir erkeği cezbetme ihtimali diğer kadınlara oranla daha yüksektir. Eğer erkekler kadında güzellik değil de, diyelim fiziksel güce önem veriyor olsalardı, o zaman kadınların rekabeti sadece yön değiştirirdi.
Bu sefer güzel görünmek için değil, daha fazla kas yapmak için diğer kadınlarla rekabet ederlerdi" diyor.
Hayran olduğunuz kadınlar aslında sandığınız kadar mükemmel değiller. Sadece neyi iyi yaptıklarını keşfetmişler.
En iyi özelliklerini bilip ortaya çıkartabilen kadınlardır onlar.
SAKIN BAŞKASI OLMAYIN
Bu yüzden bir kadının yaratıcılığını ve iyi olduğuna inandığı yönlerini ifade edebildiği platformları yaratması çok önemli. Çapı ve içeriği önemli değil. Önemli olan uğraşınızın 'ruhunuzu' iyi hissettirmesi...
Hayatınız; bir başkası olma arzusuyla güveninizi sarsan, kendinizi sürekli mağdur hissedeceginiz bir tecrübe olmasın. Başkası olmaya çalışmak yerine kendimiz olabilsek, yaşayanları seyretmektense kendimiz yaşasak, bu hayattan ne kadar farklı bir tat alabileceğimizi bir düşünün.
Picasso 'Gençleşmek, uzun zaman alır' demiş... Yüzünde kaygıların, yetersizliğin ifadesini taşımayan kadın hep gençtir.
Bu noktada kendinize sormanız gereken soru şu: Duygusal enerjinizi, kendinize olan inancınızı en çok ne tüketiyor?
Duygusal enerjiniz; yaşınız ilerledikçe, ruhunuza 'neyin iyi geldiğini' anladıkça artar.
Şu sorulara cevaplarınız üzerinde de düşünün...
Vaktinizi nasıl geçirdiğiniz konusunda ne hissediyorsunuz?
Sizi hayata bağlayan değerler neler?
Kendinizi en iyi nasıl ifade edebiliyorsunuz?
Bana bu konulardaki hislerinizi, tecrübelerinizi yazın, bu köşeden sohbet edelim.
