Her çocuk masum da değildir. 'Bütün çocuklar melektir' sözü ise tam bir palavradır.
Bakın mesela Adana'da üç-beş 'p.ç'; gariban bir sokak köpeğinin boynuna zinciri geçirmiş; zorla, işkence ede ede, sürükleyip sulama kanalından aşağı fırlatıyor.
Sırıtarak, eğlenerek, gülerek...
O köpek, o sırada istese o çocukları çenesiyle lime lime edebilir ama etmemiş.
Etmez ki zaten...
OYUN SANMIŞTIR
'Sokak köpekleri vatandaşa saldırdı' haberleri, kazık kadar insan olmuş ama hâlâ köpek gördüğü zaman altına pisleyen bazı gazeteci aradaşların, işkembe-i kübradan uydurması...
Neyse işte; Adana'da bu çocuk görünümlü şeytanlar köpeciği yanlarına çağırınca, o şapşal onunla oyun oynacaklar falan sanmıştır büyük ihtimalle.
Kuyruğunu sallaya sallaya koşmuştur yanlarına.
Ama sonrası...
Bu haberi okurken ve o dayanılmaz görüntülere bakarken yine aynı şekilde sırıtan, gevrek gevrek gülen, "Hehe çocuk işte yaa, n'apacan?" diyen vicdansız yetişkinler de küçükken işte öyle çocuklardı.
Onlardan üreyenler de böyle ruh hastası olacak.
Kendinden güçsüzü ezecek, dövecek, hiçbir canlıya saygısı, sevgisi olmayacak, empati yoksunu sosyopatlar olarak çoğaldıkça çoğalacaklar.
Ben kendi gözümle her gün, hem de defalarca görüyorum bu ebeveynleri ve onların sevimsiz çocuklarını.
Her gün Alaçatı sokaklarında geziyorlar.
Çocuklarının eline taşı verip kedilere nişan aldırmaya çalışanlar mı dersin, yoksa "Korkma evladım, o sana bir şey yapmaz. Bak tekme at yine yapmaz" deyip uyuyan köpeği tekmeleyen mi?
VİCDANSIZLAR...
Hiç üşenmiyorum, sinirlenmemiş gibi yaparak hepsiyle sakin sakin dalaşıyorum. "Sizi tekmelersem, siz de bana bir şey yapmaz mısınız acaba?" diyorum mesela; en çok buna kızıyorlar.
Bir hayvanla bir tutulduklarına yani...
En ama en vahşi, en acımasız, en vicdansız hayvanın insan olduğunu unutuyorlar çünkü...
Daha doğrusu bilmiyorlar.
Kalpsiz varlıklar!
