Bu hafta sizlere komik bir hikaye anlatacağım.
Şaka gibi ama gerçek.
Aynı zamanda şaka da...
Medyanın; 'neye ilgi göstereceğimize', bizler adına nasıl karar verdiğine ve şartlanmış düşünceyi değiştirmenin ne kadar zor olduğuna dair şahane bir hikaye...
Yıl 1969. Vietnam Savaşı yüzünden can sıkıcı bir dönem. Neil Armstrong ve Edwin Aldrin ilk defa aya ayak basmışlar.
Müziğin, insanların hayatındaki önemi çok büyük!
Hatta Woodstuck Festivali ile dünyayı değiştirecek güçte...
ORTALIK YIKILIYOR
İşte tam bu sıralarda süper bir müzik albümü yapılıyor: 'Masked Marauders'.
Bob Dylan, Rolling Stones ve Beatles hayatlarında ilk kez bir araya gelip gizlice bu süper albümü kaydetmişler. Bob, Mick, Paul, John, George ve Ringo hepsi bir aradalar. Sadece bir kez... Fanatik hayranlarını kendilerinden geçirecek, hatta çıldırtacak bir albüm.
O dönemin incili sayılan 'Rolling Stone' dergisinde bir müzik eleştirmeni daha albüm çıkmadan şöyle bir yorum yazıyor: "Güçlü ve çarpıcı bir başyapıt.
Bu albüm bir yaşam tarzı değil, yaşamın ta kendisi..."
Ve ortalık yıkılıyor.
Herkes büyük bir sabırsızlıkla albümü bekliyor. Plak şirketlerini arayıp daha çıkmadan sipariş vermeye başlıyorlar.
Ama ufak bir problem var ortada...
15 BİN DOLARLIK ANLAŞMA
Aslında böyle bir albüm yapılmamış!
Bob Dylan, Rolling Stones, Beatles bir araya falan gelmemişler. Ne şarkı vardı, ne de şarkı sözleri...
Müzik eleştirmenlerinin gücü ile dalga geçmek için Rolling Stone dergisinin editörü Greil Marcus ve müzik eleştirmeni Bruce Miroff'un uydurduğu bir şakaymış meğer her şey....
Ama milyonlarca insan albüme ulaşmak için çırpınıyordu.
Artık bir albüm çıkartmak farz olmuştu. İki kafadar oturup, Rolling Stones'un 'I Can't Get No Satisfaction' adlı parçasından esinlenip, 'I Can't Get No Nookie' diye aptal ve müzikal açıdan hiçbir değeri olmayan bir şarkı yazıyorlar.
Ardından berbat iki şarkı daha. Kaliforniya'da 'Cleanliness and Godliness Skiffle Band' diye uyduruk bir müzik grubu bulup, şarkıları onlara söyletiyorlar.
Warner Brothers ile 15 bin dolarlık anlaşma yapılıyor. Ve herkesin heyecanla beklediği 'Masked Marauders' piyasaya çıkıyor.
Albümün kötülüğüne rağmen, insanlar gerçekten Jagger'ın ve Dylan'ın seslerini duyduklarına inanıyorlar. Bayıldıkları şarkıların sözlerini mantra (dini şiir) yapıyorlar...
New York Magazine, 'Masked Marauders'i yılın albümü seçiyor.
Tam 12 hafta listelerin başında kalmış bu albüm.
GERÇEĞE İNANMAMIŞLAR
Sonunda şakanın çok uzadığına karar verip doğruyu açıklıyorlar.
Kimse gerçeğe inanmak istemiyor ve albüm satmaya devam ediyor.
İnsanlar; 'Masked Marauders'e kalbini vermiş bir kere...
Gerçek olmasa da, inandıkları o.
Hadi bu bir şakaymış...
Ama günümüzde hayat zaten böyle çalışıyor. Neye ilgi göstereceğimize bizler adına karar veren medya ve reklamcılar; neyin gerçek, neyin hayal gücü, neyin abartı olduğuna dair aklımızı karıştıran yorumcular ve politikacılar hayatımızı kıskıvrak yakalamış durumda.
Bazen siz de benim gibi kendi perspektifinizi kaybettiğinizden şüphe etmiyor musunuz? (Bu arada 'Masked Marauders' albümü hâlâ satılıyormuş. iTunes'da da bulabilirsiniz.)
