Amerika'da 'Keeping up with the Joneses' diye bir terim kullanılır.
Türkçe'ye 'komşunla aşık atmak' diye çevirebiliriz.
Gelir seviyesi çevresindekilerden daha düşük olan bir kişi, başarısız olduğunu düşündüğü için daha mutsuz olur. O yüzden çevresindekilerin standartlarını yakalamaya çalışır. En az onlar kadar zengin ve başarılı olmak, onlar kadar iyi çocuk yetiştirmek, onların satın alabildiklerini almak, onların gittiği tatillere gidebilmek için idare edebileceğinden fazlasını sıkıştırmaya çalışır hayatına...
MUTSUZLAŞIYORUZ
Facebook ve Instagram sayesinde bırakın sadece kendi çevremizdekileri, hiç tanımadığımız ve bizden daha 'cool' yaşadığını sandığımız Jones'larla bile aşık atmaya çalışıyoruz. Ve daha mutsuzlaşıyoruz.
Ölçümüz iyi bir hayat değil; başkalarınkinden daha da iyi bir hayat...
Bir yığın gereksiz yük ve anlamsız aktiviteyle kendimizi yoruyoruz, bitkin düşüyoruz, tahammülsüzleşiyoruz. Daha hırslı ve maymun iştahlı oluyoruz. Bu uğraş içinde yıllar geçiyor ve bu arada yaptığımızın bizim için ne kadar doğru olduğunu, bizi mutlu edip etmediğini sorgulamıyoruz.
Çünkü daha fazlasına sahip olmaya çalışmak artık alışkanlığa dönüşmüş.
Sorun da bu galiba!
Belki gerçekten ne istediğimizi bilmiyoruz, sadece istemeyi seviyoruz.
Belki de, var olmayan bir idealin, bir fantezinin peşindeyiz.
Bu uğraşa bağımlılığımız; ruh sağlığımızı bozuyor, bizleri daha endişeli, depresif, doyumsuz, maymun iştahlı ve narsist insanlar yapıyor.
Peki, insanoğlunun kaderi mi doyumsuz bir yaşam sürdürmek? Yoksa bu duygusal stres, size özgüven ve mutluluk arayışınız için enerjinizi yanlış yerlere yöneltiğinizi mi göstermeye çalışıyor?
Belki de mutlu olmak için yaratılmadık, sürekli öğrenmek ve gelişmek için yaratıldık.
Belki de yaşadıklarımız; olgunlaşmak ve hayatımızdaki öncelikleri tekrar değerlendirmek için yaşanması gereken şeyler...
Hayatta anlam, derinlik ve değerin mücadele etmeden, özveride bulunmadan kazanılmadığını öğreniyoruz.
Daha bilinçli ve sorumlu bir hayat yaşamak için kendimizi tahlil etmesini öğreniyoruz.
MÜCADELE GEREKİR
Madem mutluluk önce mücadele gerektiriyor, hayattaki en önemli değerler sıkıntı çekmeden kazanılmıyor, o zaman asıl sorulması gereken soru şu:
Hayatımda ne için ıstırap çekmeye değer? Benim için gerçekten önemli olan ne?
Onun cevabını bulun, geri kalan olur olmaz her şey için de kendinizi heba etmeyi bırakın.
Şöyle bir durup düşünürseniz, aslında kimseye kendimizi ispatlama zorunluluğumuz yok, kendimize bile...
