Başarılı sinema eleştirmeni, gazeteci-yazar Cüneyt Cebenoyan'ı önceki gün trafik kazasında kaybettik. SİYAD ve FIPRESCI üyesi Cebenoyan'ı tanımayanlar, onun acılarla dolu hayat hikayesini öğrenince 'Bir insan bu kadar mı kadersiz olur!' diye düşünmüş olabilirler. 30 Aralık 1994 tarihinde The Marmara Hotel'e PKK'nın düzenlediği bombalı saldırıda, ünlü sinema yazarı Onat Kutlar'la birlikte Cebenoyan'ın ablası Yasemin de hayatını kaybetmişti. Cebenoyan, daha sonra Marmara depreminde biricik oğluyla birlikte anne ve babasını kaybetti.
Cebenoyan'ın; deprem gecesi, bir gazeteci olarak haber peşinde koşmak zorunda bırakılmasının kendisinde yarattığı pişmanlığı da anlattığı 'Zaman tedavi etmez' başlıklı yazısı, okuyan herkesi derinden etkilemişti.
Cebenoyan, 1980 döneminde 14 ay boyunca hapis yatmış, bedel ödemiş bir solcuydu. Ancak ablasını katledenlerin PKK'lı olduğunu, bu örgütün masum insanları öldürdüğünü, kendi mahallesinden dışlanma pahasına cesurca dile getirmişti. Ayrıca siyasi cinayetlerin aydınlatılması için büyük mücadele verdi.
Ölümünün ardından Cebenoyan hakkında Twitter'da birçok anlamlı paylaşım yapıldı ama bu paylaşımlarda, genelde bu hayattaki kadersizliğine vurgu yapıldı. Evet, Cebenoyan'ın yaşadıkları bir filme, romana konu olacak kadar büyük acılardı. Ama bence en doğru yorumu Prof. Dr. Hayri Kozanoğlu yaptı:
"Cüneyt'i bir 'kadersizlik abidesi' değil, tüm kahredici koşullara karşın sinema eleştirileriyle direnen bir sabır, irade, kararlılık örneği, değerli bir sanatçı, tutarlı bir aydın olarak yaşatalım. Zannedersem, sevgili kızı Elif de babasını böyle hatırlamak ister."
Bence de Cebenoyan; bir sabır, irade ve kararlılık örneğiydi. Onu yakından tanıyanlar bilir; yaşadığı tüm acılara rağmen yüzündeki o hüzünlü tebessüm hiç eksik olmazdı. Entelektüel birikimi, olaylara farklı yaklaşımıyla insanları etkisi altına alan bir bilgelik vardı Cebenoyan'da.
Güle güle güzel insan, umarım sevdiklerinle buluşursunuz.
