Sosyal hayatımın hızlı temposundan televizyonda yayınlanan reklam filmlerinden bihaber yaşadığım doğrudur. Birçoğunu rötarlı izlemişimdir, o yüzden çoğu zaman fikir beyan etmem de zaman alır. Şimdilerde WhatsApp gruplarında hızla yayılan bir Serdar Ortaç'lı viral reklam filmi çok konuşuluyor. İtiraf etmeliyim ki; bugüne kadar gördüğüm en iyi ünlü kullanımı bu videoda var. Ortaç'ın kendisinin ve şarkılarının başrolde olduğu reklamda, 'Ne kadar da özlemişim Serdar şarkılarını, ne kadar da doğru duyguların bam teline basmış ergen dönemlerimde' dedim kendi kendime... Peki ne oldu da bu duygular beni terk etti? Neden hiçbir şarkı da aynı hisleri yaşamıyorum? Biz Ortaç etkisi altında yetişen bir gençlikken duyguları körelmiş insanlara nasıl da dönüştük? Ah bu temposuna kurban olduğum şehir hayatı, ah dijital dünya; tüm suçlu sensin! O günlerde bangır bangır eller havaya söylediğim şarkılarla 'Aşklara değmez' derken şimdilerde ben nasıl depresyondan çıkıyorum? Biri Instagram fotoğraflarımı like'lasa, biri fotoğrafımın altına yorum bıraksa... Ya da spotify'daki müzik listesine anlam yüklü bir şarkı eklese ben üstüme alınsam... Popüler mahalle barlarında denk gelsek... WhatsApp'taki block'umu kaldırsa... Ah görüyorsunuz o günlerde ne kadar da saftık. Şimdilerde dijital güçler bu saf bekleyişlerin yerini aldı. Nerede o eski günler nerede...
