Evde yalnızken seksi iç çamaşırlarıyla leopar desenli koltuğuna uzanıp tavana hülyalı bakışlar atan kadınlar var sanıyorsanız; bu tamamen, 'Bakın, bu da benim ev halim' deyip sözde salaş ama aslında prodüksiyonlu fotoğraflarını çeken, çektiren insanlar yüzünden.
Bu işe oyuncu Chloe Dykstra da ayar olmuş ve 'Aslında ev halimiz böyle' diyerek bir dizi çekim yaptırmış.
Aynanın karşısında sivilcelerini sıkıyor, yerleri siliyor, televizyonun karşısında yayılıyor vs.
Gerçek tablo daha da vahim aslında.
Kadınlara biçilmiş 'her zaman bakımlı ve derli toplu olacaksın' rolüne inat, ev halimiz bazen perişanlık seviyesine inebiliyor.
DERİN HUZURSUZLUK!
Bazen, özellikle kendimi kötü hissettiğim günlerde, evden çıkmayacaksam bile diyorum ki; şöyle saçımı, başımı toplayayım, hafif makyajımı yapıp üzerime hafif bir şeyler alayım.
Sonrası derin bir huzursuzluk.
Kendi evimde bir yabancı gibi, tekli koltuğuma ilişiyorum. Sanki ben köşkün zengin hanımı Suzan Avcı'ymışım da, az sonra müştemilattan gelecek masum kız Türkan'ı sağlı sollu tokatlayacakmışım gibi hissediyorum.
O sırada telefon gelse konuşmam değişiyor.
Bana ait olmayan elitist tavırlar...
YÜN ÇORAP, EŞOFMAN
Acıktığımda normalde aklımdan geçen dürümler, kuru köfteler, etli nohut-pilavlar; yerini kızılcık soslu, cevizli taze fesleğen salatasına bırakıyor.
Sonra içime bir ufunet basıyor ve hemen gidip özüme dönüyorum.
Sağı solu çamaşır suyu lekeli tişörtüm, dizleri çıkmış eşofmanım, kalın yün çoraplarım ve yıldırım çarpmasına maruz kalmış saçlarım...
Böyle çok rahatım.
Hem evim, hem de bedenim; benim mabedim. Onu istediğim gibi ancak ben süslerim ve benim süsüm de bu; huzur veren dandik kıyafetlerim!
