Vallahi de kesmedi.
Dişimizin kovuğuna bile yetmedi.
Teoman; "Müziği bıraktım" dedi ve gitti.
Aaa! Hiç olacak şey mi? Hani 'arkası yarınlarımız'? Hanimiş üzerimize vazifeymiş gibi kafamızda biriken sorulara cevaplar?
Teoman'ın derdi, bizi niye mi gersin? Germez mi canım, germez mi?
Şu ünlüler olmasa kimlerle uğraşırız biz. Konu, komşu olmasa kimleri merak ederiz. El âlemin evine, işine, aşkına yargıda bulunmazsak içimiz rahat eder mi ayol.
Nasıl oyalanarız yoksa? Nasıl çenemizi meşgul tutarız?
ŞİİR YAZSIN DİYENLER...
Teoman müziği bıraktı ya.
Eee, ne yapacak şimdi?
Yeni konumuz bu. "Tabii canım, boş boş oturacağına oyunculuk yapsın"lar. "Gidip domates, biber eksin, bünyeyi doğaya vursun"cular. "Şiir yazsın"cılar. "Köşelere konsun, yazılar döktürsün"cüler. "Dünya turuna çıksın"cılar. "Aaa şekerim, artık yaşı da geçiyor, baba olsun" taraftarları...
İşi "Tekne alsın, engin denizlere açılsın, huzuru bulsun"lara kadar vardıranlar bile var.
Yahu size ne? Teoman size "Arkadaşlar müziği bıraktım, sonsuz bir boşluktayım, acaba bugünden sonra ne yapsam?"diye sordu mu?
Yooo...
E, bu çözüm üretme çabası niye?
Bu kaygı neden?
Adamın elini eteğini çekme isteği tam da bu yüzden değil mi? Herkesin her halta nane olmasından, sürekli göz önünde olmaktan değil mi? Onun bunun yorumundan, çokbilmişliğinden, diktelerinden kaçmak için değil mi?
DEMEM O Kİ, SİZE NE!
Belki canı kıpırdaman tavana bakmak istiyor, belki dolma sarmayı öğrenecek, belki günde beş vakit ip atlayacak, belki saçı sakalı salıp bir adada yaşayacak ya da restoran açacak. Yani demem o ki; size ne!
Salın Teoman'ı, salın artık.
