Fenerbahçe büyük oynuyor. Görünen o ki, Anelka gibi dünya çapında bir transferle hem bir marka olma yolunda ilerliyor hem de bu yıl UEFA Kupası'nda "Finali ben oynarım" diyor. Demekle kalmıyor. Hem ses getiriyor hem kesenin ağzını açıyor; pek tabii ki beraberinde büyük riskler alıyor. Anelka bir el bombası. Doğru ve kendi lehinde kullanırsan çok büyük bir tehdit ve çok büyük bir silah. Ama tersi olduğunda el bombası elde patlar.
Anelka'nın geçmişine baktığımızda iki şey görüyoruz. Çok büyük bir futbolcu ama zaman zaman psikopatlık sınırlarını zorlayacak kadar da problemli. Bu tiplere büyük olduğunu, en iyi o olduğunu, kurtarıcı olduğunu hissettirebilirseniz büyük verim alırsınız. Yok eğer "Sen de kadrodaki diğer oyuncular gibisin. Senin de onlardan bir farkın yok. İmtiyazlı değilsin" derseniz Anelka gün ve gün geriler ve çeker gider.
Anelka'yı oynatabilmek için özellikle Daum ve yönetime büyük iş düşüyor. Ona bir yıldız olduğunu hissettirin. Ona Fenerbahçe'nin en değerli mücevheri olduğunu hissettirin. Çünkü Anelka bir narsist. Kendine aşık. O biliyor ki; çok büyük bir golcü. O biliyor ki; bir siyahi Fransız olmasına rağmen bir kurtarıcı. Ona onun en büyük olduğunu hissettirin. Gerisi çok kolay.