Taleplerin çerçevesi zaten belli idi. "Seçim barajı düşürülsün. Öcalan ev hapsine alınsın. Hakikatler Komisyonu kurulsun!"
Terör örgütü PKK ile onun siyasi sözcüleri seçim öncesi için yedeklediği bu taleplerin karşılanma biçimine göre, stratejisini gözden geçirecekti. Bir anlamda, Nevruz'a kadar uzanan süre ile Nevruz sonrasındaki sandık süreci iki ayrı safha olarak planlanmıştı.
Birinci aşama,
"Taleplerimiz karşılanmadı" gerekçesi ile tamamlanmış görünüyor.
Şantaj kokan ikinci aşamada ise tehlikeli bir oyun sahneleneceği hissediliyor.
Kürt kökenli halkın iradesine silahlı baskı kurma senaryosunun yeniden vizyona gireceği anlaşılıyor. Ve bu tabloya, Balyoz davası kapsamında bir grup general ve subayın tutuklanması da eşlik ediyor. Böylece hem silahların gölgesindeki seçim propagandasına meşruiyet kazandırılması amaçlanıyor hem de terörle mücadele edecek kadrolarda moral bozukluğu yaşandığı varsayımından hareketle Hükümet'in kıskaca alınması hedefleniyor.
Milli Birlik Projesi'nin yarattığı iklimde terör sorununun demokratik yollardan çözümüne çabalanırken, bu fırsatı kısa vadeli çıkarlarına alet edenler terminolojiyi de sinsice değiştiriyor. Örneğin, PKK için "terör örgütü" tanımlaması, Öcalan için "terör örgütü lideri" vurgusu neredeyse yapılmıyor.
Terörle mücadelenin yerini ise meşru iki askeri güç arasında savaş yaşandığı iddiası alıyor!

***
İmralı sakini için "ev hapsi" formülü Ankara için sanıldığı kadar yeni değil. Bir süredir, düşünce kuruluşları öncülüğünde düzenlenen dar kapsamlı "çok özel" toplantılarda bakanların, gazetecilerin, akademisyenlerin, işadamlarının katılımı ile zihin jimnastiği sürdürülüyordu. Bu mahfillerde, BDP'nin dile getirdiği özerklik talepleri ekseninde alternatif çözüm seçenekleri de değerlendiriliyordu. Hatta "Terör örgütü lideri Öcalan'ın ev hapsine alındığı, Öcalan'ın İmralı'da tutulmaya devam edildiği veya Öcalansız olasılıklar" dahi ayrı ayrı ele alınmıştı.
Hükümet kanadı ilke olarak, terör örgütü ile pazarlık anlamına gelebilecek aykırı önerilerin yakınından bile geçmedi. Buna karşın bir grup kanaat önderi, son MGK bildirisindeki mesajı eleştirip akıl hocalığı da yaptı. Mesela, "Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da Kürtler arasında şehirden şehre değişen farklılıklar analiz edilmeli, 'böl-yönet' politikası uygulanmalı" diyen bile çıktı.
***
Önümüzdeki günlerde dikkatle izlenmesi gereken husus, seçmen davranışlarının manipüle edilmesi olacaktır. Bu hassas noktanın, Hükümet'i sevip sevmemekle ilgisi de yoktur. Doğrudan ilgili olduğu nokta, milli iradenin tecelli etme biçimini çarpıtma planıdır. Örneğin, "Terör örgütü veya liderliğine taviz çağrışımlı spekülatif iddialar, görüşme trafiklerine ilişkin sansasyonel bilgiler, diktaya gidiş, tek adamlık türü tonlamalar!"
Siyasi rekabet; daha fazla demokrasi, insan hakları kalitesinin iyileştirilmesi, Meclis'in etkin çalıştırılması, ekonominin büyümesi, istihdam sorununun çözülmesi, tarafsız ve bağımsız yargıyı teminat altına alma önlemleri, küresel siyasette etkinlik gibi başlıklarda yürümeyince, gündem ister istemez sade vatandaşın aklını karıştıracak, her türlü söylemin mubah olduğu, düşük profilli atışmaya indirgeniveriyor.
Bu durumda, "laf siyaseti" ile "hizmet siyaseti" arasındaki ayrım, partilerin kantardaki ağırlığını belirliyor. Ağırlığın yönünü etkileyebilecek tek unsurun, bitip tükenmek bilmeyen "toplum mühendisliği projeleri" olduğu görülüyor. Yakın tarihe kadar asker kartı ileri sürülerek denenen psikolojik harekât yöntemleri artık deşifre edildiğinden, toplum geleceğe odaklı demokrasi ve refah projelerine yöneliyor.
Genel eğilimi yansıtan bu verilere rağmen yine de "kaygılı makul kesimler"in görmezden gelinmemesi gerekiyor. Çoğunluk tercihi ne olursa olsun, toplumun "şüpheci yığınları"na empati yoluyla nüfuz edilmesi Türkiye'yi daha yönetilebilir kılacaktır.