Açık söyleyeyim: İlk yarım saatin sonunda yönetmen Lasse Hallström'un 'kuzeyden gelip' de bu tipik Güney Avrupa kahramanını anlatmaya niye sıvandığını düşünmedim değil. Heath Ledger'in Casanova'sı beni hiç doyurmadı: hele Mastroianni, Donald Sutherland, Leonard Whiting gibi oyuncuların kompozisyonlarından sonra... Filmin yüzeysel çekiciliğine ve abartılı uçarılığına da tav olamadım. Sonra giderek işler değişti. Rolü için çok deneyimsiz kalan Ledger sonuna dek düzelmedi ama "Çikolata" nın yönetmeninin hep oya gibi işlediği insan ilişkileri, filmin hemen tümünün çekildiği o olağanüstü Venedik dekoruyla öyle bir bütünleşti ki, eleştiri silahlarımız sanki elimizden alındı. Ve o dekor önünde, aşka inanmayan uçarı çapkın Casanova, tarihin ilk feministlerinden, takma adla kadın haklarını savunan Francesca Bruni'ye (Glenda Jackson'u çok hatırlatan Sienna Miller) tutuldu. Zengin yağ tüccarı Paprizzio (benzersiz Oliver Platt), nişanlısını elde kaçırınca, olgun annesine (Lena Olin) razı oldu. Papayı temsilen gelen Engizisyon kardinali Pucci (karikatür sınırlarındaki Jeremy İrons), Casanova'yı birtürlü sapkınlıktan öbür tarafa gönderemedi. Ve güzel sanatların doruğundaki bir kentte, aşk yine hükümranlığını sürdürdü, Papa'nın ülkesinde bile koyu katolik bağnazlığı, yaşama sevinci karşısında mağlup oldu. Gencecik bir çocuk, mutluluğu bulup köşesine çekilen Casanova'nın yerini aldı. Ve bize de bu güzel masala bakıp 'onlar ermiş muradına' demek kaldı.
CASANOVA ***
Yönetmen: Lasse Hallström
Senaryo: Jeffrey Hatcher, Kimberly Simi
Görüntü: Oliver Stapleton
Müzik: Alexander Desplat
Oyuncular: Heath Ledger, Sienna Miller, Jeremy İrons, Oliver Platt, Lena Olin, Omit Djalli/ Amerikan filmi.
