Türk futbolu boğazına kadar gömüldüğü şike batağından çıkmanın uğraşını verirken Beşiktaş-Karabük maçında hırpalanmış futbol sevgimize, şike çamuruna bulanmış umutlarımıza zeytin dalı uzatan görüntüler vardı. Tribünlerin yarısı boş olsa da iki takım taraftarlarının dostluğu içimizi ısıttı. Maçtan önce Çarşı pazar el ele yürüyen, aynı masada yemek yemenin erdemini gösteren taraftarların tribünde de rakip takımı alkışlamasından bahsediyoruz. Hesapsız, kitapsız ve şikesiz yapılan sevgi tezahüratlarından "Alın teri, emek ve dostluğa" vurgu yapılarak sadece hatıralarda kalan mazinin güzel yıllarına, futbolun "şık" dostluklarına karşılıklı saygı duruşuna şahit oluyoruz.
Ne yalan söyleyelim bundan çok da mutlu oluyorum. Çünkü; "Başarı, kazanç ve güç için her şeyi mübah, hatta hak görenlerin cirit attığı bir dünyada, ar damarı çatlamış futbol adamlarının rezilliklerine tape tape şahitlik ederken Beşiktaş-Karabük taraftarının dostluğunda teselli arıyoruz. Bu ülkede fake (sahte) olduğu tespit edilen siyasi bir futbolcunun twitter hesabı üzerinden ırkçılık lanetini iftira ile Beşiktaş taraftarı üzerinden Türkiye'nin gündemine taşımaya çalışanlar acaba dün kapalının altında takılan siyah maskeleri gündemlerine alırlar mı?
Kararmış gözleri ve vicdanlarıyla güzellikleri fark ederler mi? Hiç sanmıyorum!

BEŞİKTAŞ ALKIŞI HAK EDİYOR
Beşiktaş, Karabük'ü yenerek ilk yarıyı tamamladı.
Tayfur Havutçu tribünde Carvalhal ait olduğu yerde başladı. Carvalhal sahaya çift forvet sürerek 4-4-2 gibi bir hava verse de maçın genelinde 4-2-3-1 sistemine sadık kaldığını gördük. Yaşanan sürece bakınca Siyah-
Beyazlı takımın, hocası Carvalhal'ın, hatta yönetimin başarılı bir performans ortaya koyduğunu söyleyebiliriz. Metris sendromunun ortasında Beşiktaş'ın bir ayağında Avrupa ve diğerinde Süper Lig'i taşıyacak seviyeye gelmesi bizce alkışı hak ediyor.