Amacım, "Avrupa Avrupa duy sesimizi!" cinsinden duygusal coşmalar yaratmak değil ama bu yazıyı, makul bir sıcaklıkta ve dışarıda adam boyu kar olmadan okuyorsanız; memleketimizin kıymetini bilin. Şu anda, detaylarını haftaya vereceğim bir gazetecilik hadisesi için Norveç'in ücra köşelerinden birindeyim. Kutup dairesi iki vesait. Trene binsen, koltuğun ısınmadan Eskimolar'ın içine düşersin; o kadarını söyleyeyim. Peki, benim bu memleketten anladığım nedir?
300 km boyunca bilumum yerleşim merkezinden geçmek ama tek bir insana bile rastlamamak mümkündür.
Kuzey ülkelerinde market denen ticari işletme yoktur. Gece acıkıldı mı, eziyet vaktidir.
Her şey makine düzenindedir. Misal, lokantada önce salata siparişi verdin, sonra iptal edip çorba istedin. İşletmenin bu duruma intibak sağlaması ciddi bir zaman gerektirir.
Haftaya, detaylı Norveç notları.