Maç 2-0, rakip 10 kişi... Bursaspor maçı rölantiye alıyor, kontra atak oynuyor... İşte Ertuğrul Sağlam'ın başarı formülü bu! Tamam, kısıtlı bütçeyle, yıldız olmayan futbolcularla "Ayağını yorganına göre uzat" felsefesi Türkiye'de başarıyı getiren en kestirme yol. Ancak Sağlam'ın futbol felsefesi tamamen korkuya endeksli... Hadi rakip Beşiktaş olur, Guti'nin iki hareketle maçı döndürme ihtimali vardır, anlarım. Galatasaray'ın ayakta duracak hali yok, Sağlam korkudan titriyor. Rakibini en zayıf anında yakalamışken oynatsana takımını, coştursana taraftarını... Sağlam'ın bu ezik ve korkak futbol anlayışı belki başarıyı getiriyor ama insanı futboldan soğutuyor... Boşuna Bursaspor'un Şampiyonlar Ligi'ndeki maçları en sıkıcı maçlar seçilmedi. Bursaspor'u izlemek insana hakikaten azap veriyor. Bursaspor yüzünden bu yıl resmen Şampiyonlar Ligi'nden soğudum. Benimkisi Türkiye'deki sadece sonucun önemli olduğu kısır futbol anlayışının gerçekliğinden uzak, romantik bir bakış açısı ama bu oyunu güzel yapan da romantizm duygusu... Neden tüm dünya İngiliz futbolunu takip ediyor?
